Ο υπερευαίσθητος έφηβος (στην κοσμογονία της ηλικίας του, ποια δύναμη στον κόσμο θα εμπόδιζε τον Βεζούβιο να εκραγεί;) ψάχνει απεγνωσμένα μέσα και έξω από την οικογένεια για το πρότυπο που θέλει να του μοιάσει. Μ' έναν ανύπαρκτο πατέρα, μια μητέρα υπερπροστατευτική που θέλει να τον σώσει από τον έξω κόσμο, μια κοινωνία απειλητική. Φοβάται, τρέμει ο έφηβος. Τον κοροϊδεύουν τα κορίτσια που λατρεύει, συμπλέγματα, ενοχές, φόβος για την αποτυχία τον προσκολλούν στης μάνας του τον κόρφο και τον καθοδηγούν στην αναζήτηση συντρόφου του ίδιου φύλου. Η διαρκής αναζήτηση της σάρκας και μιας συντρόφισσας ψυχής τον εξουθενώνουν, τον κάνουν πιο κακεντρεχή, εκδικείται την κοινωνία έτσι, που, ενώ από τη μια του «χάρισε» αυτό το πάθος, από την άλλη του το χρεώνει. Όχι! Ποτέ δε θα της συγχωρέσει τη ματαίωση του ραντεβού του με τον έρωτα στην εφηβεία. Μέχρι που άκουσε την κραυγή του ο έρωτας...
