Η συλλογή αυτή κριτικών δοκιμίων του συγγραφέα είναι η πέμπτη στη σειρά (μέσα σε τριάντα πέντε χρόνια) μετά από τα: "Απόψεις" (Ηράκλειο, 1969), "Επισημάνσεις" (Αθήνα, 1990), "Εισέτι Φοίβος έχει καλύβην" (Αθήνα, 1995) και "Κριτικά και Συγκριτικά" (Αθήνα, 2003). Περιέχει ό,τι λέει ο τίτλος σημειωτικά, δηλαδή κριτικές βιβλίων σε εφημερίδες και περιοδικά.
Ο "Βιβλιοφάγος" του εξωφύλλου είναι και βιβλιολάθας (αυτός δηλαδή, που ξέχασε πόσα βιβλία έχει διαβάσει) και αποτελεί "προβολή" του βαθύτερου είναι του συγγραφέα. Το μόνο, που εμποδίζει την ταύτιση μαζί του, εκτός από τη μορφή, είναι το αρχέτυπο εκείνο του Ηρακλείτου "πολυμαθίη νόον ου διδάσκει" (απ. 40). Πιστεύει ότι τα βιβλία παρέχουν γνώσεις, που ο αναγνώστης κάποτε τις μεταποιεί σε Γνώση. Ο συγγραφέας φρικιά στη δήλωση του Χόρχε Λουίς Μπόρχες ότι "ονειρεύεται τον παράδεισο ως μια απέραντη βιβλιοθήκη", αλλά να διαβάζει του αρέσει πολύ· και ιδού το αποτέλεσμα.
