"Στους χώρους της ψυχικής υγείας, η ψυχανάλυση δεν αντλεί το κύρος και την αυθεντία της από το πρόσωπο του αναλυτή αλλά από τον χώρο που προσφέρει στον ασθενή για να διερευνήσει την αλήθεια του. Αυτή η αλήθεια καταλαμβάνει μία ιδιαίτερη θέση, μιας και δεν αποκτάται ούτε με το τίμημα ψυχολογικών κατασκευών που φιλοδοξούν να δώσουν έναν κορεσμό και μια ικανοποίηση του ψυχικού, ούτε με τη διατύπωση κάποιου χρησμού του ασυνειδήτου που οφείλουμε να αποκωδικοποιήσουμε, ούτε με την κατασκευή συμβατικών πεδίων αλήθειας. Ο αναλυτής, αντιπαραβάλλοντας τα κεκτημένα της δικής του ανάλυσης και της θεωρίας με τις αβεβαιότητες της κλινικής, αναγκάζεται με τη σειρά του να περιορίσει τη φιλοδοξία που κινητοποιεί την πρακτική του, να την περιορίσει σε αυτούς τους "κόκκους αλήθειας" που δεν γίνονται ποτέ άμεσα αντιληπτοί παρά μέσα από ιστορίες υπομονετικά κατασκευασμένες και πάντοτε ατελείς...".
Sophie de Mijolla-Mellor
