Tο βιβλίο αυτό δεν είναι απλώς μια βιογραφία του Λάμπρου Kωνσταντάρα. Eπίσης δεν είναι μυθιστόρημα ούτε μελέτη, ούτε καταγραφή ούτε διήγηση. Aν δεν περιείχε τα αποτελέσματα μιας ευρείας έρευνας και μελέτης, τόσες πρωτότυπες κι αδημοσίευτες φωτογραφίες, τόσες άγνωστες λεπτομέρειες και τόσα πολλά στοιχεία που αφορούν στη ζωή του Λάμπρου Kωνσταντάρα και οπωσδήποτε θα εκτιμηθούν από μελετητές, φοιτητές, θεατρολόγους και δημοσιογράφους, θα μπορούσε να είναι μια μάλλον εκτεταμένη «έκθεση ιδεών». Eίπαμε λοιπόν ότι αν πρέπει κάπως να το ονομάσουμε, να το ονομάσουμε «ερευνητική μονογραφία». Σε μερικά σημεία του, αποκαθιστά κάποιες αλήθειες. Παρουσιάζει ανάγλυφη την προσωπικότητα του Λάμπρου Kωνσταντάρα μέσα από γνωστά και άγνωστα γεγονότα, από τις σχέσεις του με τους ανθρώπους του χώρου και του περιβάλλοντός του και απ' την αντιμετώπιση συγκεκριμένων φάσεων και περιόδων της ζωής του. Aποχρωματίζει κάποιες κακοτεχνίες. Φωτίζει κάποιες πτυχές. Επίσης, δίνει άγνωστες λεπτομέρειες για έναν ολόκληρο κόσμο του θεάματος που οι περισσότεροι δε γνώρισαν ποτέ, αλλά συνήθισαν πια να θεωρούν δεδομένο. Eίναι ένα βιβλίο για διάβασμα.
Ο Δημήτρης Κωνσταντάρας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Τελείωσε το λύκειο στην Αμερική και τη Φιλοσοφική Σχολή στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, εργάστηκε ως ξεναγός, μεταφραστής, καθηγητής Αγγλικών και μουσικός στα ελληνικά ροκ συγκροτήματα των δεκαετιών '60 και '70. Είναι γιος των ηθοποιών Λάμπρου Κωνσταντάρα και Γιούλης Γεωργοπούλου, έχει σύζυγό του τη Βίκυ, κόρη του την Παυλίνα και γιο του τον Λάμπρο. Ασκεί το επάγγελμα του δημοσιογράφου από το 1969 σε εφημερίδες, περιοδικά, στο ραδιόφωνο, στο διαδίκτυο και στην τηλεόραση. Έγραψε την "Ιστορία της Φόρμουλα 1", το πρώτο του βιβλίο, το 1970, μαζί με τον Παύλο Αλέπη, για τις εκδόσεις "Κάκτος". Ξανάγραψε βιβλίο είκοσι εφτά χρόνια αργότερα. Έχει γράψει κινηματογραφική και θεατρική μουσική, τραγούδια, θεατρικά έργα, κινηματογραφικά και τηλεοπτικά σενάρια, ποιήματα, παραμύθια. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Ιπεκτσί το 1993 για τη δουλειά του στην τηλεόραση. Ασχολήθηκε ενεργά με το όραμα της ανάληψης και διοργάνωσης Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, τόσο στη χαμένη προσπάθεια του 1989-90 για τη Χρυσή Ολυμπιάδα όσο και το 1996-97 για το Αθήνα 2004. Τον Οκτώβριο του 2002 εκλέχθηκε πρώτος σε σειρά ψήφων νομαρχιακός σύμβουλος Αθηνών και στη συνέχεια βουλευτής Α΄ Αθηνών.
Μη Διαθέσιμο
