Αναζητήσαμε και βρήκαμε τα στοιχεία εκείνα, που αυθόρμητα και πηγαία, δίχως περισπούδαστες σκέψεις, δημιούργησαν άνθρωποι απλοί με αφορμή θέματα κυρίως της καθημερινότητας, σε ώρες ευτυχισμένες ή δύσκολες και τα οποία είχαν παραμείνει ζωντανά από γενιά σε γενιά, από γιαγιά και παππού σε εγγόνια, από διηγήσεις, συνήθως τα βράδια, δίπλα από τη γωνία, όταν στο λιγοστό φως του λυχναριού και στο αντιφέγγισμα της φωτιάς τα παιδιά άκουγαν όλα, όσα τους έλεγαν, βλέποντας τα μάλιστα ζωντανά στο μισοσκόταδο, με τα ολάνοιχτα και έκθαμβά τους μάτια. Όλα όσα φτάσανε λοιπόν ως εκεί, στο ανύπαρκτο σήμερα αχνό φως του λύχνου, δε θελήσαμε να αφήσουμε να παραμείνουν σκόρπια και να χαθούνε, αλλά τα συμμαζέψαμε ένα-ένα, μέσα από τον αγρό της λαϊκής δημιουργίας, όπως η Ρουθ συνέλλεξε τα πεσμένα και ξεχασμένα στάχια.
