Λασπωμένοι ονειρόκηποι

Η συγγραφέας μας μεταφέρει στα Χανιά, λίγα χρόνια μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, στη δική της «συνοικία το όνειρο». Η μυθοπλασία της πατάει γερά στις καταστάσεις της πραγματικής ζωής, στον διωγμό μιας ολόκληρης γενιάς, όπως τον βίωσε άλλωστε και η ίδια. Η ιστορία της είναι μοναδική, αλλά ταυτόχρονα θα μπορούσε να είναι και η ιστορία εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών που μεγάλωσαν μέσα στην ανέχεια και στις κακουχίες, με τους γονείς τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή στην εξορία. Η γραφή της μοιάζει να πηγάζει μέσα από τις καλύτερες παραδόσεις της ελληνικής λογοτεχνίας, της γενιάς του ’30, ενώ η τρυφερότητα και η αγάπη με την οποία προσεγγίζει μια εποχή γεμάτη πόνο και απόγνωση, μπορεί να συγκριθεί μονάχα με την αίσθηση που αναβλύζει μέσα από τα έργα του Μενέλαου Λουντέμη. Ένας μικρός «Μέλιος», εξάλλου, είναι και ο πρωταγωνιστής της δικής της ιστορίας, κι ας έχει διαφορετικό όνομα. Το έργο της Μαρίας Αντωνιάδου – Μαριόλη, με μία λέξη, είναι απλά συγκλονιστικό!