Αποτελεί παράδοξο πώς καταφέραμε να αποξηράνουμε το 65% των επιφανειών των λιμναίων υδάτων της χώρας μας. Παράδοξο επίσης πώς αυτές οι αποξηράνσεις επενδύθηκαν ιδεολογικά με ένα λόγο που ήθελε το λιμναίο νερό ζημιογόνο, επιστρατεύοντας προς τούτο μέρος της ηράκλειας μυθολογίας, ενώ άφηνε, την ίδια στιγμή, στη λήθη τη συμβολική εμπειρία της διαφύλαξης των επιφανειακών αυτών πηγών.
Αντικείμενο της παρούσης εργασίας είναι η αποξήρανση των λιμνών Κάρλας και Αγουλινίτσας και οι ποικίλες συνέπειες της εξαφάνισης των πλούσιων εκεί οικοσυστημάτων.
Οι παλαιές προστάτιδες των λιμνών δραπέτευσαν και ουδείς γνωρίζει εάν θα είχαν την επιθυμία να φυλάττουν σύγχρονα έργα στα πρώην φυσικά τους λιμναία τοπία. Μπορούν ωστόσο να εμπνεύσουν στους νέους υπευθύνους και προστάτες των όποιων έργων "ανασύστασης" επί των μεταμορφωμένων αυτών πεδίων τα ουσιαστικά τους χαρακτηριστικά ως αρχετυπικοί φύλακες των λιμνών: τις φυσικές και αισθητικές τους κινήσεις, το μελωδικό τους ρυθμό, τη λευκότητα και ιδίως τη διαφάνεια των πέπλων τους.
Η Ελένη Κοβάνη (1947-2013), αγροτική κοινωνιολόγος, γεννήθηκε στα Χώστια Βοιωτίας το 1947. Διετέλεσε διευθύντρια Ερευνών του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών. Οι έρευνές της αφορούσαν, κυρίως, σε θέματα πολιτιστικής οικολογίας. Μεταξύ των εργασιών της τα βιβλία: "Οι εμπειρικές έρευνες στην αγροτική Ελλάδα". Αθήνα: ΕΚΚΕ 1986· "Αν γερανού φωνήν επακούσης, Νέοι και κοινότητα", (συν. Ε. Βενιζέλου). Αθήνα: ΕΚΚΕ 1995· "Θίσβη: Η γοητεία του μυστηρίου. Μία πόλη... μία Ιστορία", Αθήνα: Ρathisbean Society, 2000· "Λιμνών αποξηράνσεις. Μελέτη αειφορίας και πολιτιστικής ιστορίας" (με τη συνεργασία της Κ. Αβδελίδη: Αναπαραστάσεις του χώρου και των χρήσεων του). Αθήνα: ΕΚΚΕ 2002.
Στις 9 Αυγούστου 2013, έχασε την πολύμηνη μάχη για τη ζωή.
Μη Διαθέσιμο
