Αυτή είναι η πρώτη ποιητική της συγγραφέως που εκδίδεται και περιλαμβάνει σαράντα ποιήματα. Πρόκειται για ποίηση ωμή και καταγγελτική γιά όσα ζούμε αλλά προ πάντων για όσα έρχονται καταπάνω μας σαν από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ο θάνατος, ο έρωτας, τα όνειρα, η χειραγώγηση, οι παλιές αξίες που εξαφανίζονται, οι εξαρτήσεις, οι λέξεις, η παραγωγή, οι παντοδύναμες εταιρείες, οι ανθρώπινες αδυναμίες και οι τρόποι διαφυγής είναι κάποια από τα θέματα των πολύ δυνατά δοσμένων και συνήθως ολίγων γραμμών ποιημάτων για ένα δύσκολο μέλλον που ήδη ζούμε.
Η Ζωή Γκαϊδατζή έχει εργαστεί ως Κοινωνική Λειτουργός με παιδιά, ηλικιωμένους και άτομα με ειδικές ανάγκες. Είναι λάτρις της μουσικής και του θεάτρου και έχει εργαστεί στο σχεδιασμό και στην κατασκευή θεατρικών κουστουμιών. Επίσης έχουν ανέβει έργα της με ερασιτεχνικούς θιάσους. Έχει ασχοληθεί με διάφορα είδη του γραπτού λόγου, κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά έντυπα και έχει λάβει μέρος σε διαγωνισμούς. Το 1997 τιμήθηκε με το Β΄ Βραβείο Δοκιμίου σε πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό που προκήρυξε ο σύλλογος "Το καφενείο των ιδεών". Ασχολείται με τον πολιτισμό γενικά και έχει λάβει μέρος σε ομάδες με πολιτιστική ψυχοκοινωνική δράση ως μέλος ή ως συντονίστρια. Τραγούδια της έχουν διδαχτεί σε παιδιά ολοήμερων σχολείων.
