Κατά την εποχή που ο Κάρολος Μαρξ ανέπτυσσε τη θεωρία του για την καπιταλιστική κοινωνία, σοσιαλιστικές και αναρχικές ιδέες σχετικά με την ερχόμενη απελευθερωμένη κοινωνία κυκλοφορούσαν ήδη ευρύτατα ανάμεσα στους αντιπολιτευόμενους εργάτες και διανοουμένους του καιρού του. Σοσιαλιστές και αναρχικοί υποστήριζαν συνήθως ιδεώδεις συλλήψεις για μια μελλοντική κοινωνική κατάσταση χωρίς εκμετάλλευση και χωρίς κυριαρχία ανθρώπου από άνθρωπο. Ο Μαρξ, ο οποίος είχε μάθει το μάθημά του από τον Χέγκελ, ήταν βαθιά πεπεισμένος για τη ματαιότητα του αντιπολιτευτικού ιδεώδους, των ουτοπικών εικόνων που αντιπαρατάσσονταν στην κακή πραγματικότητα της υπαρκτής κοινωνίας. [...]
(απόσπασμα από το βιβλίο)
O Albrecht Wellmer γεννήθηκε το 1933 στο Μπεργκίρχεν της Γερμανίας. Σπούδασε μαθηματικά και φυσική στο Κίελο και έγινε διδάκτωρ φιλοσοφίας στη Φρανκφούρτη, όπου ολοκλήρωσε και την υφηγεσία του. Υπήρξε για πολλά χρόνια τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντίας. Από το 1990 είναι καθηγητής στον Τομέα Ερμηνευτικής του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου. Έργα του: Methodologie und Erkenntnistheorie (1967), Kritische Gesellschaftstheorie und Positivismus (1969), Praktische Philosophie und Theorie der Gesellschaft (1979), Zur Dialektik von Moderne und Postmoderne (1985), Ethnik und Dialog (1986), Endspiele: Die unversoehnliche Moderne (1993).
Μη Διαθέσιμο
