Η Λουίζα πάει βόλτα με το ποδήλατό της. Μετράει τα καράβια στο λιμάνι, μετράει τα σύννεφα στον ουρανό, μετράει τους φίλους της και τα κουτάκια από το παιχνίδι τους…
Η ομορφιά του απογεύματος την ενθουσιάζει.
Στο σπίτι την περιμένει μια μεγάλη τρυφερή αγκαλιά.
Τελικά υπάρχουν πράγματα στη ζωή που δεν μετριούνται με τίποτα.
Με λένε Σοφία Πολίτου-Βερβέρη. Τα παιδιά μου με φωνάζουν mummy douce, δηλαδή γλυκιά μαμά.
Εσείς μπορείτε να με λέτε όπως σας αρέσει, αφού όμως πρώτα σας δώσω μερικές πληροφορίες για μένα.
Έχω μέσα μου:
Πολλές νότες γιατί είμαι δασκάλα πιάνου.
Πολλά γράμματα γιατί γράφω φανταστικές ιστορίες από παιδάκι.
Πολλές εικόνες γιατί διαβάζω πολλά βιβλία.
Πολλές φωνές γιατί μιλάω με τους ήρωες των παραμυθιών.
Πολλά χρώματα γιατί χρώματα έχουν και οι φωνές και τα συναισθήματα.
Λίγους αριθμούς γιατί στα μαθηματικά ποτέ δεν αρίστεψα αν και είμαι αριθμομνήμων.
Αρκετή ζάχαρη γιατί μου αρέσουν τα γλυκά.
Όλα τα μπλε γιατί αγαπώ πολύ τη θάλασσα και τα δελφίνια.
Τις φωνές του ουρανού γιατί μιλάω μ' ένα πουλί, τον Ξεριόλα, που τα ξέρει όλα.
Ελάτε να πετάξουμε μαζί με του Ξεριόλα τα φτερά,
θα πάμε παντού και πουθενά να βρούμε την αλήθεια
μέσα απ' τα παραμύθια!
