Αν και είναι ακόμη απομεσήμερο, η εκκλησία είναι τόσο σκοτεινή που μετά βίας βλέπουν ο ένας τον άλλον. Δεν περιμένει κανένας πως θα ζήσει το παιδί. Η χήρα Ντάιερ τους έχει πείσει όλους γι' αυτό. Κανένα υγιές μωρό δεν μπορεί να είναι τόσο αφύσικο που να μην έχει βγάλει άχνα εδώ και τρεις ημέρες! Κοιμάται, ξυπνά, τρώει, αλλά δεν κλαίει. Ούτε μια φορά! Έχει ίσαμε δώδεκα μεταξένιες μαύρες μπούκλες στο κεφάλι του, τα μάτια του είναι γαλανά. Η χήρα Ντάιερ λέει πως το καλύτερο είναι να πεθάνει. Ο ιερέας έρχεται με καθυστέρηση από το φαΐ του. Αποβάλλει όσο πιο διακριτικά μπορεί τα αέρια από το στομάχι του, παίρνει το μωρό, ρωτάει τον Μούντι αν αποκηρύσσει τα έργα του Σατανά και του δίνει το όνομα του: Τζέιμς Ντάιερ. Ένα όνομα είναι αρκετό για τέτοιο χτικιάρικο πλάσμα. Λιγότερη δουλειά για τον άνθρωπο που θα χαράξει την ταφόπλακά του.
Ο Άντριου Μίλερ γεννήθηκε το 1960 στο Μπρίστολ και μεγάλωσε στο Ουέστ Κάντρι. Έζησε στην Ισπανία, την Ιαπωνία, την Ιρλανδία και τη Γαλλία, αλλά τώρα ζει στο Λονδίνο. Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Ο λυτρωτής πόνος", δημοσιεύθηκε το 1997 και κέρδισε αμέσως το James Tait Black Memorial Award, το International IMPAC Dublin Literaty Award, το Grinzane Cavour στην Ιταλία και την ομόφωνη αποδοχή του αναγνωστικού κοινού σ' ολόκληρη την Αμερική και την Ευρώπη (μεταφράστηκε σε 36 γλώσσες). Εξίσου θερμή υποδοχή είχε και το δεύτερο μυθιστόρημά του "Καζανόβα". Το τρίτο μυθιστόρημά του "Οξυγόνο", ήταν υποψήφιο για το Booker Prize το 2001. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "The Optimists", 2005, "One Morning Like a Bird", 2008 και "Pure", 2010 (βραβείο Costa Book of the Year, 2011). Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους μυθιστοριογράφους της Αγγλίας.
