Εκατόν είκοσι έξι συνταγές, οι πλέον αντιπροσωπευτικές απ' όσες συνηθίζουν οι μοναχοί του Αγιωνύμου Όρους, από τη δίαιτα των οποίων αποκλείονται τα κρέατα, λευκά και κόκκινα. Οι μοναχοί του Αγίου Όρους επί διακόσιες ημέρες τον χρόνο νηστεύουν, οπότε ανάλογο είναι και το διαιτολόγιό τους. Ο συγγραφέας, απευθυνόμενος στους αναγνώστες του, τονίζει πως ό,τι επιδιώκει είναι να δείξουν περισσότερη προσοχή στην παραδοσιακή κουζίνα των Ελλήνων, τη λεγόμενη Μεσογειακή. "Στα φαγητά που παρασκεύαζαν και έτρωγαν οι γονείς μας και οι πρόγονοί μας. Αυτή είναι η Αγιορείτικη κουζίνα, που έμαθα να μαγειρεύω επί τριάντα τρία χρόνια. Οι ειδικοί τη χαρακτηρίζουν υγιεινή, Μεσογειακή, διαιτητική κτλ., εγώ δεν ξέρω πώς να την ονομάσω... Εσείς πάλι πείτε την, όπως θέλετε, καλογερική, μοναστηριακή, Αγιορείτικη ή και παραδοσιακή. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι έχει ως βεβαιωμένο αποτέλεσμα λιγότερα τριγλυκερίδια και χοληστερίνη, συντελεί στη μείωση της αρτηριακής πίεσης, ενώ ταυτόχρονα μειώνει και τα λοιπά επιβλαβή".
Το πλήρως εικονογραφημένο βιβλίο επιμερίζεται σε τρία μέρη: α) Ψάρια, β) Όσπρια και λαδερά, και γ) Μαλάκια και οστρακόδερμα. Προηγούνται των συνταγών δύο κείμενα, υπό τύπον εισαγωγής, των Θόδωρου Ιωαννίδη και Θανάση Γεωργιάδη, και ακολουθεί ένα επίμετρο (Το Αγιώνυμον Όρος), κατατοπιστικό για τον αναγνώστη που δε γνωρίζει το Περιβόλι της Παναγίας. Καλογηρικά ασμάτια, πατερικά κείμενα, παροιμίες και λοιπά ψυχωφελή παρεμβάλλονται ανάμεσα στις συνταγές, διανθίζοντάς τες καταλλήλως.
O Αγιορείτης μοναχός Eπιφάνιος, ο Mυλοποταμινός, αφού εγκαταβίωσε για αρκετά χρόνια στην Iερά Mονή του Aγίου Παύλου, αποφάσισε, το 1990, να συνεχίσει τον μοναστικό του βίο στο Iερό Kάθισμα του Aγίου Eυσταθίου (Mυλοπόταμος), μετόχι της Iεράς Mονής Mεγίστης Λαύρας.
Aπό παλαιότερους Αγιοπαυλίτες μοναχούς είχε την τύχη να διδαχθεί το βυζαντινό μέλος, έγινε καλός ψάλτης και ταυτόχρονα επιδόθηκε στο διακόνημα του μαγείρου. Σήμερα είναι περιζήτητος αρχιμάγειρας.
Στον Mυλοπόταμο, με συνοδεία του τον πατέρα Iωακείμ, ανέλαβε την κοπιαστική προσπάθεια αναστήλωσης του ιστορικού κελιού δίνοντάς του νέα ζωή. Tαυτόχρονα, με απόλυτο σεβασμό στη μακραίωνη παράδοση, κατά το έθος των παλαιοτέρων, φύτεψε αμπελώνα και έχτισε οινοποιείο.
Μη Διαθέσιμο
