(1945-2009) Ο διακεκριμένος Αργείος επιστήμονας Παναγιώτης Τσεκρέκος ήταν αναπληρωτής καθηγητής του Τομέα Μαθηματικών της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ. Με την ιδιότητά του αυτή δίδασκε πολλά χρόνια στις σχολές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Γεννήθηκε στο Άργος το 1945, γονείς του ήταν ο Χρήστος και η Μαρία Τσεκρέκου. Παντρεύτηκε τη Ζωή Ζένιου και έγινε πατέρας τριών παιδιών. Στοιχειώδη εκπαίδευση έλαβε στο 4ο Δημοτικό σχολείο Άργους, μέση στο Μπουσουλοπούλειο Γυμνάσιο Άργους και στο 4ο Γυμνάσιο Αθηνών.
Υπηρέτησε το Πολυτεχνείο από το 1972 όταν ξεκίνησε ως έμμισθος βοηθός στην τότε Β’ έδρα Ανωτέρων Μαθηματικών. Στη συνέχεια πραγματοποίησε τις διδακτορικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Lancaster κάτω από την επίβλεψη του καθηγητή Jameson.
Μετά από ένα μικρό διάλειμμα όπου εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων για δυο χρόνια από το 77 έως το 79 ως ειδικός επιστήμονας, επέστρεψε στο ΕΜΠ αρχικά ως επιμελητής και στη συνέχεια από το 1982 ως Επίκουρος Καθηγητής και από το 2002 ως Αναπληρωτής Καθηγητής.
Ερευνητικά εργάστηκε στην περιοχή της Συναρτησιακής Ανάλυσης, όπου παρήγαγε σημαντικό έργο, με διεθνή αναγνώριση. Θα πρέπει να τονιστεί ότι το έργο του αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και για άλλους ερευνητές του τομέα.
Είχε σταθερό και πρωταρχικό ενδιαφέρον για τη μαθηματική έρευνα. Με ανελλιπή παρουσία στα ερευνητικά σεμινάρια του Τομέα Μαθηματικών και ουσιαστικές επιστημονικές συζητήσεις, με συναδέλφους και νέους ερευνητές σε κεντρικά προβλήματα της Συναρτησιακής Ανάλυσης εξέφραζε καθημερινά την αγάπη του για τον κλάδο της επιστήμης που επέλεξε να υπηρετήσει.
Εξίσου σημαντική και υποδειγματική ήταν η προσφορά του ως πανεπιστημιακού δασκάλου.
Έχοντας σπουδαία επιστημονική επάρκεια ο ίδιος αφιερώθηκε στην εκπαίδευση των μαθητών του, τους μετέδιδε τη γνώση, τους καθοδηγούσε, με όλη τον ουσιαστική σημασία της λέξης.
Πιστεύοντας ότι τα μαθηματικά, αυτή η βασική επιστήμη, αποτελεί το ουσιαστικό έρμα των μηχανικών μας αφοσιώθηκε στην αναβάθμιση και προαγωγή της μαθηματικής παιδείας σε όλες σχεδόν τις σχολές του Ιδρύματος και έκανε υποδειγματική δουλειά στους φοιτητές του, επένδυε πολύ σε αυτό το τομέα.
Ιδιαίτερα όμως θα πρέπει να τονιστεί η καθοριστική παρουσία του στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών, που ιδρύθηκε πριν δέκα χρόνια στο Πολυτεχνείο. Εδώ με ιδιαίτερο κέφι επιδόθηκε στην μύηση των φοιτητών και με το ίδιο μεράκι για τα μαθηματικά, τους ενέπνεε τον ενθουσιασμό του.
Επιπρόσθετα, τα με αυστηρότητα και επιστημονική αρτιότητα γραμμένα διδακτικά βιβλία του υποστήριζαν τέλεια το διδακτικό του έργο.
Υπήρξε πάντοτε ευθύς και εύστοχος, ευγενικός, με ποιοτική ματιά στα πράγματα, με ανυποχώρητη προσήλωση σε αρχές και αξίες, αγωνίστηκε τον αγώνα τον καλό σε όλα τα επίπεδα της ζωής. Τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009 έφυγε από κοντά μας διδάσκοντας στο αμφιθέατρο της σχολής.
