Μία νέα σειρά εγκαινιάζουν οι εκδόσεις S@mizdαt, με έργα της ρωσικής δραματουργίας, με σκοπό να φέρουν κοντά στον Έλληνα αναγνώστη μεγάλα έργα της ρωσικής θεατρικής παράδοσης.
Την αυλαίας της σειράς S@mizdαt/θ ανοίγει το θεατρικό έργο του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ "Μακαριότητα ή το όνειρο του μηχανικού Ρέιν", το οποίο ανήκει στο κύκλο των έργων που αφιέρωσε ο μαιτρ της ρωσικής λογοτεχνίας στην Αντι-ουτοπία.
Ένας αλλοπαρμένος μηχανικός, ο Ρέιν ανακαλύπτει μία μηχανή του χρόνου, η οποία δίνει τη δυνατότητα στους επιβάτες της να πηγαινοέρχονται στο χρόνο. Κατά την εξέλιξη της πλοκής ο μηχανικός και άλλοι ήρωες βρίσκονται στην τέλεια οργανωμένη κοινωνία του μέλλοντος, όπου μπλέκονται οι ζωές κομισάριων, του Ιβάν του Τρομερού, των αιωνίως παρόντων γραφειοκρατών, αλλά και των ποταπών πλασμάτων που κάνουν τα πάντα για να γοητεύσουν την εξουσία και να απολαύσουν μικρά προνόμια.
Το έργο αυτό είχε δύσκολη πορεία στη ρωσική δραματουργία. Ενώ γράφτηκε κατά παραγγελία, με την πρώτη ανάγνωση προκάλεσε τη δυσφορία των διαχειριστών του σοβιετικού πολιτισμού και δεν ανέβηκε στη σκηνή, παρά μόνο πολλά χρόνια μετά το θάνατο του δημιουργού.
Αριστοκράτης του πνεύματος και εργάτης της γραφής ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ αφιέρωσε τη ζωή του στη ρωσική λογοτεχνία και δραματουργία, είχε όμως το θλιβερό προνόμιο να δει τα έργα του να απαγορεύονται και τα μυθιστορήματά του να καταχωνιάζονται στα συρτάρια των κρατικών εκδόσεων λογοτεχνίας. Η ιστορία άργησε πολύ να τον δικαιώσει, πράγμα που ήρθε πολλές δεκαετίες μετά το θάνατό του, χάρη στις άοκνες προσπάθειες της τελευταίας του συζύγου, αλλά και των λίγων πιστών μυημένων στο έργο του επιμελητές και κριτικούς.
Ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ (1891-1940) είναι ένας από τους σημαντικότερους νεότερους δραματουργούς της Ρωσίας. Το έργο του διακρίνεται για την καυστική του σάτιρα και το διεισδυτικό του χιούμορ. Σπούδασε ιατρική, αλλά σύντομα αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία. Ήδη από τα πρώτα του έργα, τις συλλογές διηγημάτων "Διαβολιάδα" και "Τα μοιραία αυγά" (1925), εξέφρασε την αντίθεσή του στη σοβιετική πραγματικότητα. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά έργα του συμπεριλαμβάνονται και τα παρακάτω: "Η λευκή φρουρά" (1925), "Η καρδιά του σκύλου" (1925), "Το διαμέρισμα της Ζόικας" (1926), "Ο καλπασμός" (1928) "Το πορφυρό νησί" (1928) "Ο Μολιέρος" (1936), "Οι τελευταίες ημέρες" (θεατρική διασκευή 1940), "Μαύρο χιόνι" (ανολοκλήρωτο) και "Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα", το οποίο ο συγγραφέας ξεκίνησε να γράφει το 1928 και το επεξεργαζόταν ως το θάνατό του. Το έργο του Μπουλγκάκοφ συνδέεται στενά με την ανανέωση του σοβιετικού θεάτρου, ιδιαίτερα μετά το 1955, ενώ η επίδρασή του στη σοβιετική λογοτεχνία υπήρξε τεράστια. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
