Η γνώση της προϊστορίας του μακεδονικού ζητήματος είναι αναγκαία για να γίνουν κατανοητές οι ανησυχίες της Ελλάδας, διότι το πρόβλημα με τα Σκόπια δεν περιορίζεται μόνο στο όνομα και στα σύμβολα που διεκδικεί, αλλά πρόκειται για ένα σοβαρό πρόβλημα ασφαλείας της χώρας μας που μπορεί κάποτε να προκύψει από τον έντονο εθνικισμό των σκοπιανών, οι οποίοι όχι μόνον αποπειρώνται να σφετερισθούν μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς μας, αλλά και αμφισβητούν την ίδια την νομιμότητα του εδαφικού καθεστώτος της περιοχής της Μακεδονίας. Γι' αυτό πρέπει να γνωρίζουμε την εξέλιξη αυτού του ζητήματος στη διάρκεια περισσότερο του ενός αιώνος, ξεκινώντας από τις ρίζες του, αρχίζοντας από τα γεγονότα της δεκαετίας του 1870 τα οποία συνετέλεσαν στη διαμόρφωση των κατοπινών κοινωνικών, πολιτικών και εθνικής σημασίας εξελίξεων στα Βαλκάνια σχετικά με το μακεδονικό ζήτημα. Η γνώση της εξέλιξης του μακεδονικού ζητήματος μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο βοηθά να κατανοηθεί γιατί οι ηγεσίες του κρατιδίου των Σκοπίων δεν πρόκειται να παραιτηθούν ποτέ από τις διεκδικητικές αξιώσεις τους επί της ελληνικής Μακεδονίας, όσον καιρό κι αν χρειαστεί να περιμένουν την ικανοποίησή τους. [...]
Ο Κώστας Γκριτζώνας γεννήθηκε στη Λάρισα το 1917, έγινε μέλος της ΟΚΝΕ το 1934, διώχτηκε από τη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης για την κομμουνιστική του δράση και στη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας καταδικάστηκε με το "Ιδιώνυμο" σε πέντε χρόνια φυλακή και δύο χρόνια εκτόπιση. Απελευθερώθηκε τον Απρίλιο του 1943, μαζί με άλλους 55 Ακροναυπλιώτες κρατούμενους στη φυλακή-σανατόριο "Σωτηρία", από τον ΕΛΑΣ Αθήνας. Δούλεψε ως καθοδηγητικό στέλεχος σε περιφερειακές οργανώσεις του ΚΚΕ στη Θεσσαλία, διώχθηκε μετά τη Βάρκιζα και εντάχθηκε στο Δημοκρατικό Στρατό σαν πολιτικός καθοδηγητής. Με το τέλος του εμφυλίου πολέμου, το 1949, βρέθηκε μαζί με χιλιάδες άλλους μαχητές του ΔΣΕ στην Τασκένδη, όπου έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας μέχρι τον επαναπατρισμό του το 1976.
