Έρχεται κάποτε η στιγμή, που όλες οι προσπάθειες σου εις μάτην καταλήγουν. Φτάνει κάποτε ο κορεσμός του χρόνου, που να φενακίζεις άλλο τον εαυτό σου δεν μπορείς. Τα θέλω σου στέκονται πρόσωπο με πρόσωπο με τις επιταγές του κόσμου. Μα είναι όπως όταν σε καθρέπτη κοιτάζεις τον πραγματικό σου εαυτό και οι ενδόμυχες ανάγκες σου βρίσκουν επιτέλους διέξοδο λύτρωσης. Είναι εκείνη η θαυμάσια στιγμή, που περιμένεις με αγωνία τη μορφή της να προβάλλει στο απέναντι πεζοδρόμιο. Είναι εκείνη η υπόσχεση από τα παιδικά σου χρόνια για το αντάμωμα των ψυχών. Είναι εκείνη η καρτερικότητα, που σε ανταμείβει όταν συναντάς το μεγαλείο της ποίησης.
- Παππού τι είναι ποίηση;
- Είναι να μπορείς να αγαπάς και συγχρόνως να μισείς. Ποίηση είναι να πονάς και να συγχωρείς, να φοβάσαι και να συνεχίζεις. Είναι χαρά και λύπη για τη ζωή και μια γλυκιά νοσταλγία που σε συντροφεύει για να μη νιώθεις μόνος.
Ο Δημήτριος Σωτηρίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 2 Μαΐου του 1980. Γιος εκπαιδευτικών, από μικρός έδειξε ιδιαίτερη κλίση στα γράμματα και τον αθλητισμό. Το 1999 εισάγεται στην Ιατρική Θεσσαλονίκης, ενώ, παράλληλα ήταν ποδοσφαιριστής του Ηρακλή θεσσαλονίκης. Ο χώρος των επιστημών θα τον κερδίσει τελικά, όταν στα 22 του αποφασίζει να εγκαταλείψει οριστικά τον αθλητισμό.
Συγχρόνως, οι συγγραφικές του τάσεις αρχίζουν να υλοποιούνται με σποραδικά ποιήματα.
Θα αποφοιτήσει από την Ιατρική το 2008 και αμέσως μετά θα φύγει στη Σουηδία για να ειδικευτεί στην ορθοπαιδική. Εκεί θα συλλέξει όλα τα ποιήματα που είχε συγκεντρώσει και θα εκδώσει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Αισθητικότης εν τω βάθει". Ζει και εργάζεται στη Σουηδία.
