[...] Από τα δημοσιεύματα της εποχής για το φιλολογικό καφενείο "Νέον Κέντρον" και για άλλους συναφείς χώρους, όπου γίνεται λόγος και για τον Μαγκάκη, ως τακτικό μέλος αυτών των συναντήσεων, και επίσης από τα σημειώματα που γράφτηκαν απ' αφορμή το θάνατό του, ο Μαγκάκης εμφανίζεται ως τύπος μποέμ που προκαλούσε εντύπωση με το χιούμορ, την πολυμάθεια και ευαισθησία του καθώς και την ιδιορρυθμία του χαρακτήρα του και την αγγλομάθειά του.· "Είχε", γράφει ο Χαρίλαος Παπαντωνίου, "παρουσίαση και τόνο διανοητικού και λεπτά αισθαντικού ανθρώπου, ήταν από τους πολύ ολίγους εκείνους σύγχρονους "νέους" μας, οι οποίοι δείχνουν ολιγώτερο από το πραγματικό που έχουν και κρατούν πάντα τη σκιά μιας σοφής μετριοφροσύνης ανάμεσα του εσωτερικού των και των ανθρώπων [...]. Ήταν εκλεκτός μεταξύ των νέων και η μόρφωσή του, η επιστημονική και η λογοτεχνική, στερεή και ζηλευτή". [...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
Ο ποιητής Μανώλης Μαγκάκης γεννήθηκε στην Ερμούπολη Σύρου το 1891. Πατέρας του ήταν ο κρητικής καταγωγής Κωνσταντίνος Μαγκάκης, και μητέρα του η Αγγελική από το γένος της ιστορικής οικογένειας των Μαυρογέννηδων. Σπούδασε φυσικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διακρίθηκε για την αγγλομάθειά του, μεταφράζοντας στα ελληνικά έργα των Σαίξπηρ, Ουάιλντ και ποιήματα των Μπάιρον, Σέλλεϋ, Κόλεριτζ, Μίλτον, Πόε, κ.ά. Άγγλων και Αμερικανών ποιητών. Συνεργάστηκε με πλήθος λογοτεχνικά περιοδικά της περιόδου 1910-1920 και διηύθυνε ο ίδιος το περιοδικό "Κορυδαλλός" (εξέδωσε τρία τεύχη). Υπήρξε συνεπής οπαδός του ρεύματος του αισθητισμού. Μαζί με τον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη δημοσίευσαν τολμηρά για την εποχή τους ποιήματα και πεζά, αισθησιακού και ομοφυλόφιλου περιεχομένου, στο περιοδικό "Ανεμώνη", στο πνεύμα του Όσκαρ Ουάιλντ, τα οποία προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις. Πέθανε στις 21 Οκτωβρίου 1918 σε ηλικία εικοσιεπτά ετών, στον Ωρωπό, μετά από οξύτατο πυρετό, ενώ επέβλεπε τις εργασίες ενός λατομείου. Η μοναδική του συλλογή, "Τα λυρικά ποιήματα του Μανώλη Μαγκάκη" (1920), εκδόθηκε μετά θάνατον με επιμέλεια φίλων του.
Μη Διαθέσιμο
