Ο "Μάριος ο επικούρειος", αγγλικό μυθιστόρημα του 1885, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί μυθιστορηματική βιογραφία. Ιστορεί το βίο ενός προσώπου το οποίο, δίχως να είναι κατ' ανάγκην ιστορικά υπαρκτό, τοποθετείται με φιλολογική ακρίβεια στη Ρώμη του 2ου μ.Χ. αιώνα. Η αφήγηση επικεντρώνεται στα αισθήματα και στις ιδέες του Μάριου ακολουθώντας την ενηλικίωση και εξέλιξή του σε χώρους και καταστάσεις όπου βρίσκουν το έδαφός τους τάσεις στοχασμού και ευαισθησίας, όπως εκείνες της επικούρειας και στωικής φιλοσοφίας αλλά και του αναφαινόμενου Χριστιανισμού. Η πνευματική πορεία του ήρωα στο πλαίσιο αυτό συνιστά το κύριο στοιχείο πλοκής του μυθιστορήματος -πλοκής στην οποία ο αφηγητής συνυφαίνει φιλοσοφικά και λογοτεχνικά κείμενα ποικίλων παραδόσεων της ελληνικής και λατινικής γλώσσας αλλά και των νεώτερων χρόνων. Εδώ βρίσκεται και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του εγχειρήματος: πως ο συγκερασμός γεγονότων, κειμένων και γλωσσών σχηματίζει τη μορφή ενός οικείου μας ανθρώπινου προσώπου.
O Άγγλος συγγραφέας Ουόλτερ Οράτιος Πέιτερ (1839-1894) εκδηλώνει με ενάργεια το εύρος των προβληματισμών και εντάσεων που συνθέτουν το ρεύμα του νεώτερου "αισθητισμού", του οποίου ο Πέιτερ θεωρείται συχνά κύριος εκπρόσωπος. Με βάση την κλασική παιδεία που διδάχθηκε και δίδαξε στη βικτωριανή Αγγλία, ο Πέιτερ έγραψε μελέτες ιστορίας των ιδεών και της τέχνης ("Μελέτες για την ιστορία της Αναγέννησης", 1873, κ.ά.), δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση σε θέματα αισθητικής και ύφους. Γύρω του δημιουργήθηκε ένας κύκλος μαθητών ή φίλων, μεταξύ των οποίων και η ομάδα των λεγόμενων Προραφαηλιτών ζωγράφων (Pre-Raphaelites), χαρακτηριστική των μεταρομαντικών αισθητικών τάσεων. Το μοναδικό ολοκληρωμένο αλλά και εξαιρετικά ιδιόρρυθμο μυθιστόρημα είναι το "Μάριος ο επικούρειος" (πρώτη έκδοση το 1885).
