Εκκινώντας από τον κλονισμό της εμπιστοσύνης μιας ολόκληρης κοινωνίας απέναντι στον εκπαιδευτικό θεσμό - με αιχμή του δόρατος την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση - τον οποίο προκάλεσε εν μέρει η αυτοδιάβρωση του κύρους και της αξιοπιστίας του λόγω της διάψευσης των ελπίδων και εξαιτίας των ανεκπλήρωτων προσδοκιών, εκπαιδευτικών και κοινωνικών, που καλλιέργησε, ο συγγραφέας διερευνά σε μια σειρά μελετών του, οι οποίες καλύπτουν χρονικά το διάστημα μιας εικοσιπενταετίας, το ρόλο και τη λειτουργία της Εκπαίδευσης στη μακρά της πορεία αναζητώντας απαντήσεις στα κομβικά ερωτήματα "πως/ γιατί δημιουργήθηκε", "ποιος ωφελείται, τελικά και τι απ' αυτή". Βασικοί του στόχοι, μέσα από την κατάθεση των ευρημάτων του, να απομυθοποιηθεί η ευρέως διαδεδομένη άποψη περί του α-πολιτικού χαρακτήρα της και να αποκαλυφθεί η αυθεντική της φύση ως πεδίου πολιτικο-ιδεολογικής διαπάλης και ως προϊόντος σύγκρουσης κι αλληλεπίδρασης διαφορετικών κοινωνικών και οικονομικών δυνάμεων με στόχο την εξασφάλιση της ισχύος και την κατάκτηση της ηγεμονίας. Αλλά και να καταδειχθούν οι εγγενείς δυνατότητες της -ως δυναμικά εξελισσόμενης (μέσα από συνεχείς αλληλεπιδράσεις κι αναμετρήσεις με τους υπόλοιπους τομείς της κοινωνικής ζωής) πραγματικότητας- να υπερβαίνει την αναπαραγωγική λειτουργία της και να μετατρέπεται σε μοχλό αναδιαρθρωτικών αλλαγών της κοινωνίας της οποίας αποτελεί συστατικό στοιχείο, στο πλαίσιο μιας συλλογικής κι ενσυνείδητης αντίστασης όλων των εμπλεκομένων στις εκπαιδευτικές διαδικασίες απέναντι σε κρατούσες εκπαιδευτικές λογικές κι επίσημα προωθούμενες πρακτικές που διαστρεβλώνουν τον παιδαγωγικό, μορφωτικό και κοινωνικό ρόλο της.
Ο Σπύρος Ράσης (1945-2010) ήταν καθηγητής Ιστορίας και Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης στο Π.Τ.Δ.Ε. του Α.Π.Θ. και πρόεδρος του Διδασκαλείου Δημήτρης Γληνός. Έκανε όλες του τις σπουδές στο University of Illinois, στο οποίο και υπηρέτησε από το 1974 έως το 1980 ιος βοηθός έρευνας και διδασκαλίας, αρχικά, και ως λέκτορας, στη συνέχεια, ενώ εντάχθηκε στο διδακτικό επιστημονικό προσωπικό του Α.Π.Θ. το ακαδημαϊκό έτος 1984-5. Δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Illinois και στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, στη ΣΕΑΜΕ και ΣΕΑΔΕ Θεσσαλονίκης, στη ΣΕΑΜΕ και ΣΕΑΜΕ Κοζάνης, στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, στο Διδασκαλείο Δημήτρης Γληνός και στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Π.Τ.Δ.Ε., ενώ έλαβε μέρος σε Διεθνή και Πανελλήνια Συνέδρια και συμμετείχε με ομιλίες και διαλέξεις σε επιμορφωτικά σεμινάρια και παιδαγωγικές ημερίδες. Διετέλεσε μέλος της Διοικητικής Επιτροπής της ΣΕΑΜΕ και ΣΕΑΔΕ Θεσσαλονίκης, διευθυντής του Β' Π.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης, αντιπρόεδρος του Π.Τ.Δ.Ε. του Α.Π.Θ. και αντιπρόεδρος της Επιτροπής Επιλογής Σχολικών Συμβούλων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Ήταν τακτικό μέλος της Εξεταστικής Επιτροπής του Ι.Κ.Υ., ιδρυτικό μέλος της ΕΛ.Ε.Ι.Ε. (Ελληνική Εταιρεία Ιστορικών της Εκπαίδευσης), της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδας και της Ελληνικής Εταιρείας Κοινωνικών Επιστημών και μέλος της History of Education Society και της John Dewey Society, καθώς και διευθυντής, από το 1986, της σειράς Εκπαίδευση και Κοινωνία του εκδοτικού οίκου Παρατηρητής. Συνέγραψε δύο μονογραφίες, "Η Ανθρωπιστική Παιδεία στη σύγχρονη εκπαίδευση", Θεσσαλονίκη, εκδ. "Παρατηρητής", 1988 (β' έκδ. βελτιωμένη 2003) και "Τα Πανεπιστήμια χθες και σήμερα: Συμβολή στην ιστορία της εκπαίδευσης. Η αγγλοσαξονική εμπειρία", Αθήνα, εκδ. "Παπαζήση" 2004, ενώ άρθρα και μελέτες του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά (Education and Society", "Σύγχρονη Εκπαίδευση", "Φιλόλογος", "Τα Εκπαιδευτικά", "Νέα Παιδεία", "Το Βήμα των Κοινωνικών Επιστημών", "Θέματα Ιστορίας της Εκπαίδευσης").
