Αυτή είναι η ιστορία ενός πάρτι που πέρασε στα χρονικά - με τη δική μου καθοριστική συμβολή - ως το πλέον καταστροφικό και αλησμόνητο. Είναι επίσης, το χρονικό του τέλους μου. Της αποτυχημένης μου επανάστασης. Της παραίτησης μου από την ιδιότητα του "γιου του μπαμπά". Πρόκειται για την ιστορία του δεύτερου Εβραίου που δικαίως σταυρώθηκε από μια ολιγαρχία Ρωμαίων. Αυτή είναι η ιστορία της δικής μου σταύρωσης, ύστερα από την οποία δεν μπόρεσα ποτέ να αναστηθώ. Αυτή είναι η ιστορία του δικού μου διωγμού από την Εδέμ...
Το βιβλίο αυτό είναι η εποποιία των Σονίκο, ευκατάστατης εβραϊκής οικογένειας της Ρώμης, από τα ηρωικά χρόνια του ακόλαστου παππού Μπέπι και του συνεταίρου του, Νάνι Τσιταντίνι - των οποίων ο ανελέητος ανταγωνισμός θα βαρύνει καταλυτικά στους εκατέρωθεν κληρονόμους - , μέχρι τις πολύ λιγότερο λαμπρές ημέρες του εγγονού του, Ντάνιελ. Περιπέτειες, έρωτες και απιστίες σημαδεύουν τους δυναμικούς ήρωες της δεκαετίες του '60 και τα λεπταίσθητα, απόλεμα βλαστάρια τους, παλιούς αριστοκράτες και νεόπλουτους, καλότυχους και αποτυχημένους, από γιορτή σε γιορτή, από σκάνδαλο σε σκάνδαλο.
Ο Αλεσσάντρο Πιπέρνο γεννήθηκε το 1972 στη Ρώμη, όπου και ζει. Διδάσκει γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης Tor Vergata. Είναι συντάκτης του περιοδικού "Nuovi Argomenti". Το 2000 δημοσίευσε το δοκίμιο "Proust Antiebreo". Το 2005 εκδίδεται το πρώτο του μυθιστόρημα. "Με τις χειρότερες προθέσεις" το οποίο αποθεώθηκε από την κριτική και το κοινό και μεταφράστηκε σε περισσότερες από 20 γλώσσες. "Ο Διωγμός" (2010) είναι το πολυαναμενόμενο δεύτερο μυθιστόρημά του και πρώτο, αυτόνομο, μέρος ενός λογοτεχνικού δίπτυχου υπό τον γενικό τίτλο "Φωτιά, φίλη της μνήμης", που ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του 2012 με την έκδοση του "Inseparabile" ("Αχώριστοι", υπό έκδοση στα ελληνικά από τις Εκδ. Πατάκη), το οποίο τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου απέσπασε το Premio Strega, το σημαντικότερο βραβείο της Ιταλίας. Έχει επίσης γράψει το δοκίμιο "Il demone reazionario. Sulle tracce del "Baudelaire" di Sartre".
