Με την επίθεση των Ιταλών και Γερμανών κατακτητών κατά των κρατών και των λαών της Ευρώπης αρχίζει και η αντίσταση των λαών κατά του φασισμού, κατά των κατακτητών. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, η Αντίσταση υπήρξε σθεναρή και μαζική. Ιδρύθηκε το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ που ήταν η ψυχή της Αντίσταση του Ελληνικού λαού. Το ΕΑΜ οργάνωσε και καθοδήγησε τον αγώνα του Ελληνικού λαού στις πόλεις και στα χωριά, στα βουνά και στους κάμπους, και γέννησε στις καρδιές του λαού μας καινούργιες ιδέες και ελπίδες, ότι μετά την απελευθέρωση θα μπορεί να γίνει αφέντης στον τόπο του.
Δεν ήταν όμως γραμμένο να γίνει αυτό. Μετά την απελευθέρωση από τους κατακτητές ήρθαν αφέντες στον τόπο μας, οι Άγγλοι και αργότερα οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές.
Οι Άγγλοι ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις, αυτοί οργανώνουν το κράτος και το παρακράτος και αιματοκύλισαν ξανά τον τόπο μας. Εκεί που ο λαός μας ετοιμαζόταν να φτιάξει τη ζωή του ελεύθερος, αναγκάστηκε να ξαναβγεί στο βουνό για να υπερασπιστεί την Ελευθερία και την αξιοπρέπειά του. Με τη βοήθεια και την καθοδήγηση των Άγγλων, οι δοσίλογοι, οι προσκυνημένοι και οι συνεργάτες των κατακτητών βγήκαν ξανά στην επιφάνεια σφάζοντας, βιάζοντας, καίγοντας και καταστρέφοντας τον τόπο και το λαό μας. Ο τρόμος βασίλευε. Οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης διώκονται, συλλαμβάνονται, φυλακίζονται. Έτσι και ο Γρηγόρης Πλάτανος ξεκινά το βιβλίο και διηγείται όλα όσα πέρασε, με την ακρίβεια ημερολογίου, μέρα τη μέρα, μάχη τη μάχη από την αρχή του εμφυλίου πολέμου ως και την τελευταία μέρα.
Ο Γρηγόρης Πλάτανος γεννήθηκε το 1921 στο χωριό Άκρη Ελασσόνας από φτωχή αγροτική οικογένεια. Από πολύ μικρός έμεινε ορφανός. Σε ηλικία δυο χρονών πέθανε ο πατέρας τους που είχε επιστρέψει άρρωστος από τον Μικρασιατικό πόλεμο και το 1933, όταν ήταν σε ηλικία 12 χρονών, πεθαίνει και η μητέρα του. Κι έτσι από μικρό παιδί γνώρισε τη φτώχια και την ανέχεια και μπήκε στη βιοπάλη της ζωής ξενοδουλεύοντας για ένα κομμάτι ψωμί. Μεγαλώνοντας ήρθε σε επαφή με προοδευτικούς ανθρώπους της περιοχής. Με το ξέσπασμα του πολέμου το 1941 έκανε τα χαρτιά του να πάει εθελοντής στο μέτωπο να πολεμήσει τους Ιταλούς εισβολείς, αλλά τον απέρριψαν λόγω ηλικίας. Πήρε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση από τις γραμμές του ΕΑΜ της ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ κατά των Ιταλών και Γερμανών κατακτητών. Ιδιαίτερα πρωτοστάτησε στην οργάνωση της νεολαίας του χωριού του και των χωριών της γύρω περιοχής.
Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας διώχτηκε από τις αστυνομικές αρχές για την αντιστασιακή του δράση και αναγκάστηκε να βγει αντάρτης στο βουνό στο Δ.Σ.Ε. (Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας).
Πήρε μέρος σε πολλές μάχες. Με τη λήξη του εμφυλίου πολέμου το 1949 βρέθηκε, όπως και πολλοί άλλοι μαχητές, στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν. Εργάστηκε σε διάφορες επιχειρήσεις. Το 1958 αντάμωσε με την οικογένειά του, τη σύζυγο του Βασιλική και την κόρη του Μαρία που είχαν μείνει στην Ελλάδα λόγω εμφυλίου πολέμου. Στην ξενιτιά απέκτησε έναν γιο, τον Γιάννη. Ζούσαν πάντα με τη νοσταλγία της επιστροφής στην Ελλάδα.
Επαναπατρίστηκε το 1976. Από το 1985 είναι συνταξιούχος.
Μη Διαθέσιμο
