Ο τόπος στη "Μεθιστορία" κρυσταλλώνεται υπεριστορικά: κέντρο η Κύπρος και ως αδιόρατος πυρήνας ό,τι συντελείται τοπικά σε αυτήν. Δεύτερος κύκλος, ομόκεντρος, σαφώς ευρύτερος, η Ελλάδα, ο ελληνικός χώρος, η ελληνικότητα, ο ελληνισμός, με ό,τι αυτά συνεπάγονται και σε σχέση πάντοτε με την Κύπρο. Τρίτος κύκλος, με την ίδια διευρυντική λογική, ο κόσμος, η οικουμένη, όπου το στενά τοπικό και το ευρύτερα ελληνικό έχουν αναχθεί σε παγκόσμιο ζήτημα. Έτσι, η αξιοποίηση τοu τόπου αποκτά ερμηνευτικές διαστάσεις και λειτουργεί ως αποδεικτικό εργαλείο τοu Κυριάκου Χαραλαμπίδη, εφόσον η γεγονοτολογία ανάγεται αρχικά σε τοπικό και στη συνέχεια σε ηθικό πρόβλημα. Η σύνθεση του χωρικού και του χρονικού υλικού, όπως το διευθετεί ο ποιητής, τοu δίνει τη δυνατότητα να κινείται μεταξύ πραγματικότητας και μύθου, ιστορίας και μοίρας, αλήθειας και ψεύδους, και να συνθέτει ή να συμφύρει τα προηγούμενα, υποδεικνύοντας τη σχετικότητά τους μέσα στον άχρονο χρόνο και τον μεταμορφούμενο τόπο, και αποδεικνύοντας με το δικό του μεθιστορικό σύστημα ότι ο άνθρωπος κάπου σφάλλει και μια μοίρα, ένα θαύμα, μια συνεχής ορμή θα τον οδηγήσει στη λύση.
Ο Θεοδόσης Πυλαρινός είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο (Κέρκυρα), όπου διδάσκει νεοελληνική φιλολογία και ιστορία του γλωσσικού ζητήματος. Έχει δημοσιεύσει μελέτες στα περισσότερα σύγχρονα λογοτεχνικά περιοδικά. Είναι σύμβουλος έκδοσης και επιμελητής του λογοτεχνικού περιοδικού "Πόρφυρας" και επιστημονικός υπεύθυνος των "Κερκυραϊκών Χρονικών". Επιμελήθηκε διάφορους αφιερωματικούς τόμους και ειδικά τεύχη των περιοδικών "Πόρφυρας" και "Πάροδος". Για το βιβλίο του "Μεθιστορία, μύθος και ιστορία στην ποίηση" του Κυριάκου Χαραλαμπίδη τιμήθηκε στην Κύπρο με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου.
