Με το έργο του "Μεθυσμένες θάλασσες" ο Χάρης Τζάλας επιστρέφει στο διήγημα, το είδος που του είναι ιδιαίτερα αγαπητό. Τα δέκα θαλασσινά που περιέχει το βιβλίο είναι μια άλλη αλληλουχία κυμάτων, που, το ένα μετά το άλλο, αφήνουν στην αμμουδιά μια ιστορία. Κύματα Αιγαίου, μας μεταφέρουν σε χώρες όπου ο συγγραφέας έζησε και σε θάλασσες που διέσχισε.
Τους ήρωες και τις ηρωίδες, όλοι πρόσωπα υπαρκτά -Έλληνες, Βραζιλιάνοι, Ιταλοί. Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Αιγύπτιοι, Ιάπωνες, Αμερικανοί- τους παρακολουθεί, καθώς διασταυρώνονται στη ζωή του, περιγράφει τα παράξενα παιχνίδια της μοίρας τους και της δικής τους μοίρας.
Ο Αλεξανδρινός Χάρης Τζάλας μας έδωσε δύο βιβλία για την πόλη όπου γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια. Στο "Alexandrea ad Aegyptum: έντεκα Αλεξανδρινά διηγήματα" (1995) σεργιανίζει τον αναγνώστη στην κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια της εποχής του Δεύτερου Μεγάλου Πολέμου και της δεκαετίας που ακολούθησε. Προσεκτικός παρατηρητής βλέπει τη Μεγάλη Πόλη να χάνεται μαζί με τα παιδικά του όνειρα. Στο "Επτά ημέρες στην Αλεξάνδρεια" (2000), ώριμος πια, ο συγγραφέας επιστρέφει στην πόλη του υπομένοντας τη νοσταλγική επίθεση του χθες, αποδεχόμενος, όμως, την πραγματικότητα του σήμερα. Ανάμεσα στις διηγήσεις των δύο βιβλίων, από 1957 έως το τέλος του 20ου αιώνα, ο Χάρης Τζάλας έζησε στη Βραζιλία, στην Ελλάδα, στη Νότια Γαλλία. Ταξίδεψε και σε πολλές άλλες χώρες, όπως όριζαν οι απαιτήσεις του επαγγέλματος του ναυτικού πραγματογνώμονα και οι μελέτες και έρευνες για τη ναυπηγική του αρχαίου πλοίου, όπου εξειδικεύτηκε. Μνήμες αυτής της περιόδου χώρεσαν στις "Μεθυσμένες θάλασσες".
