Πρόκειται για μία πορεία ανάμεσα στις συντεταγμένες του χρόνου, στο βλέμμα της ζωής, στη χειρωναξία της παρουσίας ανά τον απέραντο κόσμο των ορατών και των αοράτων: η ποίηση του Γιάννη Σκληβανιώτη σ' αυτή την ένατη συλλογή του, η οποία μόλις κυκλοφόρησε. Ο λυρισμός διακριτός ανάμεσα στα 75 ποιήματα, όπως επίσης ο στοχαστικός τόνος και η διάθεση της εσωτερικής πρωταγωνίστριας φωνής του βιβλίου για ανασκόπηση και εκτίμηση στιγμών, πραγμάτων, προσώπων.
Το εξώφυλλο κοσμεί ζωγραφικό έργο του Κώστα Τσόκλη.
Σε τόπους υπέροχης θλίψης
Τούτο το τρένο εξακολουθεί να διασχίζει
με τις άπειρες εικόνες και πληγές
στις πλευρές των βαγονιών του
ανόμοιους τόπους, απτούς και οραμάτων
κινείται πλέον με την ανοχή του χρόνου
Οι περισσότεροι συνεπιβάτες κατέβηκαν
σε ενδιάμεσους σταθμούς
και συνταξιδεύω με τ' αποτυπώματά τους
στις πλάτες των καθισμάτων
Με ξέχασαν κι οι ελεγκτές
ίσως αποβιβάστηκαν κι αυτοί βαριεστημένοι
από τα τόσα διάτρητα εισιτήρια
Γιατί σφυρίζει;
Ποιον ν' αναγγέλλει σταθμό;
[...]
O Γιάννης Σκληβανιώτης γεννήθηκε στη Λιβαδειά και τελείωσε το Γυμνάσιο στην Αθήνα. Ύστερα από ανολοκλήρωτες προσπάθειες μουσικών σπουδών, ασχολήθηκε βιοποριστικά με διάφορα επαγγέλματα. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1993 με την ποιητική συλλογή "Τα μυθικά".
