Ένας νεκρός που εξαναγκάζεται σε ανάσταση για να θεραπεύσει την απελπισία του αδελφού του, ένας μεταλλωρύχος που επιχειρεί να κρύψει τη μοναξιά του μέσα στο σκοτάδι των στοών, ένας ταριχευτής που μεταποιώντας σώματα νεκρών ζώων προσπαθεί να συνθέσει το χιμαιρικό σώμα της αγάπης, ο αρχηγός ενός θιάσου τεράτων που αναζητά την ευλογία ξεχασμένων θεών, ένας Μακεδόνας στρατιώτης που διαπιστώνει πως ο δρόμος του νόστου περνάει πάντοτε μέσα από τον Άδη.
Οι ήρωες της Μεταποίησης είναι οι ίδιοι αφηγητές της ιστορίας τους. Δεν εξομολογούνται, γιατί δεν ζητούν συγχώρεση. Ο λόγος τους άμεσος και αποκαλυπτικά ειλικρινής δεν απευθύνεται σε άλλον, παρά σε εκείνον τον οικείο ξένο, τον ίδιο τους τον εαυτό. Είναι ένας λόγος που σαν μαγική επωδός επιδιώκει να μεταποιήσει την πραγματικότητα, να ακυρώσει τις αποστάσεις του χρόνου, να συμφιλιώσει την αίσθηση της αμετάκλητης απώλειας με την ανάγκη για ζωή σε ένα ασφυκτικό παρόν. Ακόμα κι όταν αποτυγχάνει, η μετουσιωτική του δύναμη δεν φθίνει. Γιατί πίσω από τις διαφορετικές του τονικότητες, αναδύεται κάθε φορά η πραγματική του φύση: μια επίμονη επίκληση της αγάπης.
Ο Δημοσθένης Παπαμάρκος γεννήθηκε στη Μαλεσσίνα Λοκρίδας το 1983. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα "Η αδελφότητα του πυριτίου", εκδ. Αρμός 1998 & "Ο τέταρτος ιππότης", εκδ. Κέδρος 2001 και τη συλλογή διηγημάτων "ΜεταΠοίηση", εκδ. Κέδρος 2012. Για το πρώτο του μυθιστόρημα του απονεμήθηκε το βραβείο Νεανικός Ικαρομένιππος. Είναι υποψήφιος διδάκτορας Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου και διαμένει.
