"Εις μνήμην":
Είχε μια φυσική άπωση στις μεταφορές
όπως ταξίδι στον άλλο κόσμο.
Δέχτηκε μόνο ό,τι μας ένωνε:
μια μονοκονδυλιά του χρόνου.
Πέτρες από φαιό.
Το πρόσωπό της δεν ήταν φαιό.
Κόκκινη η γη που έσκαβε από παιδί,
μετά ο Εμφύλιος και οι ιστορίες της
δέσμιες απ' το κάπα του κόκκινου.
Ένα μικρό κομμάτι ψωμί κρατούσε
στα παραμορφωμένα από αρθρίτιδα δάχτυλα
σαν να κρατούσε την τελευταία άκρη του κόσμου.
Το άφηνε στο τραπέζι ανέγγιχτο.
Η μυστική αρρώστια της-
μια βραδινή παλίρροια που απλωνόταν.
Λευκό το πρόσωπό της
οι αναμνήσεις της λευκές.
Έξω τ' αστέρια φώτιζαν τόσο λίγο.
Έκτοτε δεν την είδα.
Ο Γιάννης Αναστασίου Φίλης γεννήθηκε στην Ασίνη του Ναυπλίου. Σπούδασε στο ΕΜΠ ηλεκτρολόγος - μηχανολόγος και έκανε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο UCLA. Έχει διατελέσει καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Σήμερα είναι καθηγητής των συστημάτων παραγωγής στο Πολυτεχνείο Κρήτης και πρύτανης του ιδρύματος, συνεχίζοντας την επιτυχημένη θητεία του της περιόδου 1993-1997. Έχει κυκλοφορήσει πέντε ποιητικές συλλογές ("Ξεκίνημα στ΄ Ανάπλι", 1975, "Αρκτική Ζώνη", 1976, "Ο Ζαρατούστρα και οι πέντε Εσπερινοί", 1985, "Σίσυφος", 1998, "Αρχάριος Οδυσσέας", 2004), ένα μυθιστόρημα ("Πέραν των συμπληγάδων", 1991), και δύο οικολογικά βιβλία ("Η τελευταία πνοή του πλανήτη γη", 1984, "Το λυκόφως του ανθρώπινου είδους", 1994). Έχει επίσης δημοσιεύσει εκατοντάδες επιστημονικές εργασίες και λογοτεχνικά κείμενα σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά. Έχει λάβει μεταξύ άλλων βραβεία του Υπουργείου Πολιτισμού (1975), Harry Kurnitz Award στο UCLA (1979,1980), του Πανεπιστημίου της Βοστόνης (1986), διάκριση της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (1986), Πρώτο "Βραβείο των Δώδεκα" (1998). Είναι μέλος του ελληνικού PEN, Poets and Writers, ΗΠΑ, και Fellow του AAAS.
