Το ζήτημα της απόδοσης του Άλλου, αλλά και γενικότερα η διάδραση μεταξύ μετάφρασης και πολιτισμού, απασχολεί πλέον ιδιαιτέρως τη μεταφρασεολογική σκέψη. Η ανάδειξη της πολιτισμικής διάστασης του μεταφραστικού φαινομένου λειτούργησε καταλυτικά στη ριζική ανανέωση του περί μετάφρασης λόγου και οδήγησε, τις τελευταίες δεκαετίες, σε έναν επαναπροσδιορισμό της ίδιας της φύσης του μεταφραστικού φαινομένου.
Το παρόν βιβλίο έχει ως στόχο τη μελέτη του τρόπου απόδοσης του πολιτισμικού στοιχείου που καταγράφεται σε ένα προς μετάφραση κείμενο, σκιαγραφώντας παράλληλα τη σχέση που υπάρχει μεταξύ του μεταφραστικού φαινομένου και της έννοιας του πολιτισμού. Τα ερωτήματα που προκύπτουν κατά την προσέγγιση του θέματος είναι πολλά και διαφορετικής φύσης: πώς ορίζεται ο πολιτισμός, ποια η σχέση του με τη γλώσσα και τη μετάφραση, με ποιο τρόπο η πολιτισμική σημασία του πρωτότυπου κειμένου μπορεί να γίνει προσιτή στους αναγνώστες του μεταφράσματος, σε περίπτωση που η ακριβής μετάφραση αποδεικνύεται ανεπαρκής τι είδους παράγοντες κατευθύνουν τον μεταφραστή στις επιλογές του, με ποια κριτήρια επιλέγονται οι μεταφραστικές μέθοδοι που υιοθετούνται, τι σηματοδοτούν σε ιδεολογικό επίπεδο οι διάφορες μεταφραστικές στρατηγικές και ποιες οι πιθανές τους επιπτώσεις για τον πολιτισμό υποδοχής, ποιος ο ρόλος του είδους του κειμένου στην απόδοση του πολιτισμικού στοιχείου, υπάρχει μια μέθοδος που να ενδείκνυται περισσότερο από ότι άλλες;
