Άνοιξα τα μάτια μου. Ένας άγνωστος ήταν σκυμμένος πάνω από το πρόσωπό μου σε απόσταση αναπνοής. Με κοίταζε με τόση καλοσύνη, που ήμουν σίγουρη ότι πεθαίνω. Μου χάιδευε με τρυφερότητα το κεφάλι και τα μαλλιά. Και ήταν πανέμορφος. Πόσο ήθελα να ήταν απλώς κάποιος που θα μου μιλούσε με αγάπη και όχι κάποιος που θα μου έλεγε χωρίς περιστροφές: «Έχετε υποστεί σοβαρή εγκεφαλική αιμορραγία».
