Να του παίρνουν το χωράφι και να του ζητάνε να γίνει σκλάβος στα ίδια τα χώματα που καλλιεργούσε η οικογένειά του πάππου προς πάππου. Δίκαιο δεν ήταν να ορκιστεί ο Νικήτας εκδίκηση; Κι όταν η εκδίκηση αυτή παίρνει την πιο θελκτική της μορφή στην παράκληση της ατίθασης Ζανιώς, πόση σκέψη να χρειαστεί, για να μπει σ' εφαρμογή το πιο παράτολμο σχέδιο;
Αυτό θα οδηγήσει τον Νικήτα από τα βάθη της Ανατολίας στη θάλασσα του Πόντου, κι από εκεί στην παγωμένη Ρωσία, και τελικά σ' ένα από τα ανεμόδαρτα νησάκια του Αιγαίου.
Στον δρόμο του εμπόδια, κίνδυνοι μα και βοηθοί. Βαρυστολισμένα σαλόνια και παγωμένα χωριά, ανεμοδαρμένα ακρογιάλια, συνωστισμένες ταβέρνες, χαρές και συμφορές, αλήθειες και ψέματα. Πολλά ψέματα να βαραίνουν την αγαθή ψυχή. Όλη η ζωή του Νικήτα, από το χωράφι του πατέρα του μέχρι τον λόφο του Αγίου στο νησάκι, ένα παραμύθι.
Ένα παραμύθι δύναμης, αλλά κυρίως, ένα παραμύθι ανθρωπιάς...
Ο Χρήστος Χρήστου γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1937 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Και οι δυο γονείς του ήταν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία κι απ' αυτούς έμαθε από πρώτο χέρι τις ιστορίες του πολέμου και της καταστροφής του 1922.
Εργάστηκε σε μεγάλη εταιρία εισαγωγής και εμπορίας αυτοκινήτων και επί πολλά χρόνια ασχολήθηκε με τα θέματα των εισαγωγών.
Είναι κάτοικος Πεύκης και ασχολήθηκε εντατικά με τα κοινά, ως δημοτικός σύμβουλος από το 1986 μέχρι το 1998, ενώ διετέλεσε και αντιδήμαρχος Πεύκης. Έχει συμμετάσχει σε πολλούς συλλόγους της περιοχής, κυριότερη ενασχόλησή του τον Πολιτιστικό Οργανισμό Δήμου Πεύκης, του οποίου ήταν ιδρυτικό μέλος και διετέλεσε αντιπρόεδρος, έχοντας ενεργή δράση μέχρι και σήμερα.
