[...] Κύριε καθηγητά, επειδή η ζωή έχει πολλά γυρίσματα, εκπλήξεις, φάσεις και αντιφάσεις, ποτέ, μην λες ποτέ. Ο άνθρωπος σ' όποια ηλικία και νάναι, πάντα έχει ανάγκη από λίγες σταγόνες ανθρωπιάς, ένα χάδι, ένα άγγιγμα στοργικό, ένα χαμόγελο. Τα όνειρα και οι ανάγκες δεν έχουν ηλικία. Μην αρνείσαι εκ των προτέρων τη θαλπωρή που μπορεί να σου επιφυλάσσεται στο μέλλον, το να φοβάται κανείς την αγάπη, είναι σαν να φοβάται την ίδια τη ζωή. Ο άνθρωπος που δεν ερωτεύεται και δεν αγαπάει είναι σαν πεθαμένος. Ο έρωτας κι η αγάπη είναι τα στοιχεία που δίνουν το ενδιαφέρον για όλα τα υπόλοιπα στη ζωή μας. Σίγουρα δεν θα έπρεπε να είναι έτσι η ζωή που ζούμε. Σίγουρα επίσης η περιβαλλοντολογική, η βιολογική κι η πνευματική μας φύση δεν θα έπρεπε διαρκώς να βρίσκονται σε πόλεμο, μεταξύ τους.
[...]
(από τον επίλογο του βιβλίου)
Η Βασιλική Μυλωνοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου μεγάλωσε και διαμένει. Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε και ασχολείται με το εμπόριο και τη λογιστική. Έγραψε ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια, χρονογραφήματα. Το 2002 και 2003 βραβεύτηκε από τον Φιλολογικό Σύλλογο "Παρνασσός" για δύο ανέκδοτες τότε συλλογές ποιημάτων αντίστοιχα. Επίσης, έχει βραβευτεί στην Ελλάδα, στη Γερμανία, στην Ιταλία από την Accademia Ferdinandea από το Καφενείο των Ιδεών και τον Όμιλο Unesco και από το Πνευματικό Πρακτορείο του Γιοχάνεσμπουργκ.
Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και δύο χρόνια μέλος της εξελεγκτικής επιτροπής. Έχει εκδώσει: 6 ποιητικές συλλογές, 2 συλλογές χρονογραφημάτων, 1 συλλογή μικρών ιστοριών, 1 μυθιστορηματική βιογραφία, 1 συλλογή διηγημάτων, 1 μυθιστόρημα με τίτλο "Είσαι το κάτι που μένει", το μυθιστόρημα "Η άχρηστη" κ.ά. Συνεργάζεται με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά, κρατάει τη στήλη του χρονογραφήματος στο λογοτεχνικό περιοδικό "Νέα Αριάδνη" περίπου 8 χρόνια. Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών "ΠΕΛ".
