Έλληνες αξιωματικοί βασάνισαν τον Διονύση Λιβανό τη νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής προς το Μέγα Σάββατο του 1968. Γιατί τόκαμαν; Σε τι πίστευαν; Γιατί, όταν τον βασάνιζαν, εμαίνονταν εναντίον μου; Τι σχέση έχει η στολή τους με τα έργα ιεροεξεταστών του Μεσαίωνα; Πώς έφθασαν στο σημείο να θεωρούν συμβιβαστό με την τίμια και ένδοξη στολή τους το να βασανίζουν κάποιον που είναι ανυπεράσπιστος και δεν μπορεί να αμυνθεί; [...]
Ο Λιβανός έγραψε το βιβλίο του. Και όχι μόνο το έγραψε, αλλά και το εκυκλοφόρησε, σε εκατοντάδες πολυγραφημένα αντίτυπα, την άνοιξη του 1972. Αυτή ήταν η πρώτη έκδοση, η "παράνομη". Απαγορευμένη ήταν όχι μόνο η διανομή του βιβλίου, αλλά και η κατοχή (άνευ ειδικής αδείας) και χρήση πολυγράφου. [...]
Ο Διονύσης Λιβανός, στο βιβλίο του, δεν αρκέσθηκε -το λέει ο ίδιος στο βραχύ πρόλογο του - στην αφήγηση των δικών του παθημάτων. Εγνώριζε, όταν έγραφε το βιβλίο του, ότι άλλοι είχαν υποστεί χειρότερα από όσα υπέστη ο ίδιος. Και θέλησε να τους τιμήσει. [...] Η αφήγηση των προσωπικών εμπειριών του, που αποτελεί το κύριο περιεχόμενο του βιβλίου, έχει συνδυασθεί με την αφήγηση των παθημάτων όχι μόνο πολλών άλλων, αλλά και μερικών συγκεκριμένων προσώπων, που η τραγική τους μοίρα τους εστέρησε για πάντα τη δυνατότητα να μιλήσουν.
(Από τον πρόλογο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου στην πρώτη έκδοση)
Ο Διονύσης Λιβανός γεννήθηκε στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1934.
Ο πατέρας του Σπύρος Λιβανός, δικηγόρος από το Μεσολόγγι, στέλεχος του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, εξορίζεται από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου στην Ικαρία, όπου ο μικρός Διονύσης περνάει τα πρώτα παιδικά και σχολικά του χρόνια. Με την κήρυξη του πολέμου φιλοξενείται μαζί με την αδελφή του στο χωριό Γέρακας Αττικής, όπου κρύβεται η οικογένεια του μετά τη σύλληψη των μελών της ΠΕΑΝ (της οποίας ο πατέρας του ήταν μέλος) από τις κατοχικές αρχές. Το 1954 κατατάσσεται στην Πολεμική Αεροπορία ως ιπτάμενος ανθυποσμηναγός και μετέχει ως εθελοντής στην ελληνική αποστολή στην Αφρική (επανάσταση στο Κογκό). Απόφοιτος του Παντείου Πανεπιστημίου (τμήμα Πολιτικών Επιστημών) και της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου θεσσαλονίκης με μεταπτυχιακές σπουδές στην Οξφόρδη, διετέλεσε εκδότης - διευθυντής και αρθρογράφος της εφημερίδας Νίκη (1962-1964), γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εμπορίου στην κυβέρνηση της μεταπολίτευσης και βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας (1974). Διετέλεσε επίσης γενικός γραμματέας του Υπουργείου Συγκοινωνιών (1977), εκλέχθηκε εκ νέου βουλευτής το 1981 και το 1985 οπότε και συμμετείχε στην επιτροπή για τον «Φάκελο της Κύπρου» ως ανεξάρτητος.
Το 1989 εκλέχθηκε ευρωβουλευτής και το 1993 ορκίστηκε Υπουργός Τουρισμού. Άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στην Κηφισιά 30 Οκτωβρίου 2005.
