Ανέλαβα την ευθύνη της καταγραφής της λαογραφίας, ως επιτακτική ανάγκη, για να κληροδοτηθούν στις επόμενες γενιές ο τρόπος ζωής και οι συμπεριφορές εκείνης της πολύχρονης γενιάς, που έφυγε ανεπιστρεπτί.
Αυτός που συνάζει λαογραφικό υλικό -είναι αναμφισβήτητο- γίνεται ένας ιδιότυπος ιστορικός. Εδώ δεν υπάρχουν πηγές και βοηθήματα, υπάρχει ο απλοϊκός γεροντάκος, η απλοϊκή γριούλα, που σου αραδιάζουν, με τον αυθορμητισμό που τους χαρακτηρίζει, ό,τι θυμούνται και σου τα αφηγούνται όπως τα θυμούνται.
Στην περίπτωση καταγραφής της ιστορίας, σου μιλά με την ξύλινη γλώσσα του το βιβλίο, ενώ εδώ μιλά αβίαστα ο συναισθηματικός κόσμος μ' όλο το φορτίο της ζωής, που κουβαλά ο υπερήλικας. [...]
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)
Ο Γιάννης Κολλιάρος γεννήθηκε στην Κοινή της Χίου. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Καλαμωτής και τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Υπηρέτησε για είκοσι περίπου χρόνια ως Γυμνασιάρχης και Λυκειάρχης. Ασχολήθηκε με τη λαογραφία, επιμελήθηκε την έκδοση των "Χιώτικων παραδοσιακών συνταγών" και δημιούργησε το Λαογραφικό Μουσείο Καλλιμασιάς. Έγραψε το μυθιστόρημα "Γιατί, βρε, μπάσταρδος δεν είσαι;", το οποίο εκδόθηκε από τις εκδόσεις "Αιγέας" (πρ. "Πάπυρος"). Δημοσίευσε σε εφημερίδες και περιοδικά, άρθρα, χρονογραφήματα, διηγήματα και τη νουβέλα "Η ζωή είναι απλή, συνοδοιπόρε". Έγραψε αρκετά θεατρικά έργα, από τα οποία παίχτηκαν από τοπικές θεατρικές ομάδες "Ο γελωτοποιός της Αιμιλίας", "Η γιορτή", "Οι γλάροι", "Τυπογραφικό λάθος" κ.ά.
