Το βιβλίο αυτό προσπαθεί να εντοπίσει και αναλύσει τις αντιθέσεις, που προσδιορίζουν τις διαφορετικές δυναμικές των μικρομεσαίων και των μεγάλων εταίρων στις επιμέρους συμπεριφοράς, που εκδηλώνουν στο πεδίο των κοινοτικών συνθέσεών τους, ως κράτη-μέλη της Ένωσης.
Τα μεγάλα κράτη συνηθίζουν να προβάλλονται ως υπέρμαχοι: α. των άτυπων και εξωθεσμικών διαδικασιών διαπραγμάτευσης και επίλυσης των προβλημάτων που προκύπτουν σε επίπεδο λειτουργίας των κοινοτικών θεσμικών οργάνων, β. του διακυβερνητικού χαρακτήρα τους, γ. της αποτελεσματικότητας των διαπραγματευτικών διαδικασιών, έστω και εάν αμφισβητείται η διαφάνειά τους, δ. της αξίας ανάληψης διακρατικών πολιτικών πρωτοβουλιών (τύπου Ευρωπαϊκής Πολιτικής Συνεργασίας) και ε. του περιορισμού των στόχων της ολοκλήρωσης στο πεδίο μιας ενιαίας αγοράς. [...]
