- Μας είπαν αισχρές, μαλακισμένες, πουτάνες. «Ανώμαλο» φώναξε κάποιος γνωστός.
- Ανώμαλο: επίθετο, α-στερητικό και ομαλός. Αυτός που δεν ακολουθεί τον κανόνα. Αυτός που παρεκκλίνει.
- Μας το είπε η γειτόνισσα που μεγάλωσε τρία υπέροχα παιδιά, μας το είπε ο παπάς που από μικρή με είχε υπό την προστασία του, μας το είπαν κι άλλοι πολλοί.
- Ένας πρώην γκόμενος που είχα πριν με αποδεχτώ.
- Ο πατέρας στο απέναντι σπίτι που βίαζε το παιδί του.
- Η μάνα που χτύπαγε τον γιο της, τεσσάρων μόλις χρονών, με τη ζωστήρα.
- Μία πρώην γκόμενά μου, που τώρα έχει δύο παιδιά με τον αγαπητικό της.
Δυο γυναίκες αγαπιούνται και αποκτούν ένα παιδί. Η ιστορία τους δεν κρύβει δράκους και ξωτικά. Είναι μια ιστορία χωρίς τίποτα ιδιαίτερο ή σημαντικό. Μια ιστορία που απλώς συνέβη. Μόνο η Ελπίδα, που της έχουν πει ότι είναι παιδί της καρδιάς, αναρωτιέται: "Μαμά, εγώ μπαμπά έχω;"
Ο Παναγιώτης Μπαρμπαγιάννης ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως εργοθεραπευτής. Σπούδασε στο Εργαστήρι Παιδαγωγικής Θεάτρου και Θεατρικού Παιχνιδιού "Λάκης Κουρετζής" και συμμετέχει σε ομάδες θεατρικού παιχνιδιού με την ιδιότητα του εμψυχωτή. Πήρε μέρος στο studio συγγραφής θεατρικού έργου του Εθνικού Θεάτρου τον χειμώνα του ΄15. Το 2012 ανέβηκε το έργο του "Μόνος μου και κάτι ψιλά" από τη θεατρική ομάδα "Χτύπος" και το 2014 το "Μου 'πες κι εγώ" από τη θεατρική ομάδα "med ά" στον Πολυχώρο Vault Theatre Plus. Επίσης ήταν μέλος της ομάδας τελειοφοίτων του Θεάτρου Ημέρας στη συγγραφή του έργου "Ταξιδεύοντας με την Πηνελόπη Δέλτα" (παιδική παράσταση, χειμώνας 2014-2015).
