Μουσείο χωρίς κοινό δεν νοείται. Αυτή είναι η αρχή-αφορισμός πάνω στην οποία εδράζεται το σύγχρονο μουσειακό «γίγνεσθαι». Από καταβολής του, κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το μουσείο αποτελούσε χώρο «θέασης». Από τη στιγμή όμως που άνοιξε τις πύλες του στο ευρύ κοινό, η κοινωνική συνιστώσα είναι, κατά βάση, εκείνη που προσδιορίζει τη φυσιογνωμία του.
Εξ αντικειμένου, η έρευνα και η διατήρηση αποτελούν θεμελιώδεις, αλλά εσωτερικής φύσεως λειτουργίες του μουσειακού χώρου, η δε ψυχαγωγικότητα και διδακτικότητα συνθέτουν το δημόσιο πρόσωπό του.
Καθώς η χάραξη των βασικών αξόνων της μουσειακής πολιτικής εξαρτάται από εξωμουσειακούς, εν πολλοίς, παράγοντες, η υλοποίησή της εναπόκειται, κυρίως, στους τρεις βασικούς αυντελεστές της, τον επιμελητή, το μουσειολόγο και το μουσειογράφο, συνεπικουρούμενη από τους συντηρητές και τις υπόλοιπες μουσειακές ειδικότητες.
Η Τέση (Αναστασία) Σαλή, αρχιτέκτων-αρχαιολόγος δ.Φ., είναι Καθηγήτρια Μουσειολογίας και Πρύτανης του Ιονίου Πανεπιστημίου. Έχει ως κύριο επιστημονικό αντικείμενο την αποκατάσταση και αξιοποίηση μνημείων, ιστορικών κτιρίων και αρχαιολογικών χώρων. Στις ολοκληρωμένες μελέτες που έχει εκπονήσει περιλαμβάνονται πολλά αξιόλογα μνημεία ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος, όπως είναι ολόκληρο το κτιριακό συγκρότημα του Αχίλλειου της Κέρκυρας, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, το Οφθαλμιατρείο Αθηνών και άλλα. Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία της: "Μουσειολογία 1. Βασικές αρχές τήρησης μουσειακών συλλογών" (2008), "Μουσειολογία 2. Βασικές αρχές έκθεσης μουσειακών συλλογών" (2008), "Μουσειολογία στην πράξη 1, Μουσεία κλειστού χώρου, Γλυπτοθήκη Ταφικής Τέχνης Α΄ Νεκροταφείου Αθηνών", (Αθήνα 2012). Επίσης, στις μονογραφίες της περιλαμβάνεται το "Λεξικό Τεχνικών Μυκηναϊκών Όρων", (Αθήνα 1996) και το "Μυκηναϊκό Μέγαρο με βάση τις πινακίδες Γραμμικής Γραφής Β" , (Αθήνα 1990).
