Δεν γνωρίζω εάν εσύ που κρατάς στα χέρια σου αυτό το βιβλίο ένιωσες, κάποτε, πως δεν χρησιµεύεις σε τίποτα, ενώ θα µπορούσες. Σου έρχεται να κραυγάσεις πως δεν σου αξίζει να χαραµίζεσαι, το αναβάλλεις όµως, καθώς µαντεύεις πως γι’ αυτή σου την έκρηξη θα σε οίκτιραν µάλλον παρά θα σε υπολόγιζαν περισσότερο. Το να εξεγερθείς µοιάζει µάταιο και το να συναινέσεις ταπεινωτικό. Το ξέρω καλά αυτό το αδιέξοδο, το έχω ζήσει. Ξέρω ακόµη και το πώς είναι η πικρία να µετατρέπεται λίγο λίγο σε γλυκό αναισθητικό. Για να γλιτώσει κανείς χρειάζεται, όπως σ’ όλα, τύχη και προσπάθεια. Θα σου µιλήσω αµέσως γι’ αυτά. Θα σου διηγηθώ το πώς ένας άνθρωπος βρέθηκε αντιµέτωπος µε τις νέες Σειρήνες.
Ο Βασίλης Καραποστόλης γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Stirling Σκοτίας. Είναι καθηγητής στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου διδάσκει Φιλοσοφία της Επικοινωνίας και του Πολιτισμού. Έχει δημοσιεύσει μελέτες, δοκίμια και άρθρα για την ηθική και τα ήθη στον σύγχρονο κόσμο, τον ιδιωτικό και δημόσιο βίο, την εμπειρία της συμβίωσης κ.ά. Έργα του είναι:
- "Η καταναλωτική συμπεριφορά στην ελληνική κοινωνία", Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (1983, 2η έκδ. 1984).
- "Μορφές της κοινωνικής δράσης", Θεμέλιο (1984).
- "Η αδιαχώρητη κοινωνία - ένας διάλογος της κοινωνιολογίας με τη λογοτεχνία", Πολύτυπον (1984).
- "Συμβίωση και επικοινωνία στην Ελλάδα", Γνώση (1987), Αλεξάνδρεια (1999).
- "Στις ρίζες της κοινωνικής εμπειρίας - κείμενα κοινωνικής φιλοσοφίας", Γνώση, (1987).
- "Ήπιος λόγος", Πλέθρον, (1989).
- "Προς το παρόν - κείμενα για τα σύγχρονα ήθη", Πλέθρον (1990).
- "Χειροποίητη πόλη - Η Αθήνα ανάμεσα στο ναι και το όχι", Αλεξάνδρεια (1995, 2η έκδ. 1996).
- "Πρώτο άγγιγμα" (μυθιστόρημα), Νέα Σύνορα, (1998).
- "Ο εαυτός δίχως πυξίδα -ταξιδεύοντας-", Αλεξάνδρεια (1999).
- "Ο πειρασμός του Ηρόστρατου -περί ηθών και αισθημάτων-", Αλεξάνδρεια, (1999).
- "Τα ενάντια - Η τέχνη της παραμυθίας", Αλεξάνδρεια (2002).
- "Ψυχές με στόμα", Μεταίχμιο (2003).
