"Πραγματική απογοήτευση! Τα πάντα είναι σχηματικά!" Η πρώτη ατομική έκθεση του Μπαλτύς (στην γκαλερί Pierre, στο Παρίσι) πρέπει να προκάλεσε πραγματικό σοκ στους επισκέπτες της. Το 1934, η αφηρημένη τέχνη και ο σουρεαλισμός είχαν φτάσει στο αποκορύφωμά τους και, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η απόπειρα του Μπαλτύς να "ενσαρκώσει τη ζωγραφική" (σύμφωνα με τον ποιητή Πιέρ-Ζαν Ζουβ), τον κατέστησε εξαρχής περιθωριακή φιγούρα. Στα 26 του χρόνια, ο Μπαλτύς πήγαινε αντίθετα στο ρεύμα. Η τέχνη του βασιζόταν με τρόπο εύγλωττο εξίσου στη φαντασία και σ' ένα είδος ρεαλισμού ανάμεσα στη ζωγραφική της Αναγέννησης, και ειδικότερα του 15ου αιώνα, και τον Κλασικισμό της πιο ακραίας μορφής. [...]
