Για άλλη μια φορά η ανατρεπτική πένα του Γεράσιμου Θεοδόση μας ερεθίζει, μας σοκάρει, μας ταξιδεύει. 21 ιστορίες αγάπης πέρα από τα δεδομένα και συνηθισμένα.
Άλλοτε αστείες, άλλοτε λυπητερές και άλλοτε εξοργιστικές.
Οι ήρωες είτε ξεστρατίζουν από τη μοίρα παρασυρμένοι από το πάθος τους, είτε εξαιτίας του ίδιου πάθους ακολουθούν πιστά και άβουλα την ειμαρμένη τους. Μερικοί προσπαθούν να σπάσουν τα σίδερα της φυλακής τους και να αποδράσουν από την ηθική, την ελπίδα, την ντροπή ή το φόβο. Άλλοι αφήνουν τα σώματά τους να τους οδηγήσουν στα σκοτεινά, φωτεινά, ερημικά ή πολύκοσμα σοκάκια της ζωής τους.
Ο κυρίαρχος έρωτας και η ταπεινή αγάπη συνθέτουν ένα νέο "τυχερό" παιχνίδι που ο καθένας μας μπορεί να παίξει.
Κουρσεύοντας από εδώ και από εκεί ανθρώπινες στιγμές, ο Γεράσιμος Θεοδόσης, στις 21 ιστορίες αγάπης του μας αποκαλύπτει ψέματα που είναι συγχρόνως μεγάλες αλήθειες, ενώ επιμένει να μας παρουσιάζει αλήθειες που καταλήγουν μεγάλα ψέματα.
Μας περιγράφει λαβωμένα θηρία αλλά και φαρμακερές αράχνες που τυλίγουν περίτεχνα τον ασφυχτικό ιστό τους γύρω από τα θύματά τους.
Κάνει ό,τι κάνουμε όλοι μας: παίζει με τη φωτιά όταν παίζει με τον έρωτα.
Μπορεί να τον εμπαίζει, να τον κοροϊδεύει, να τον αγνοεί, δε σταματά όμως να τον φοβάται.
Ο Γεράσιμος (Μάκης) Θεοδόσης γεννήθηκε το 1962 στην Πάτρα. Σπόυδασε νομικά στην Αθήνα. Είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης και διδάσκει Συνταγματικό Δίκαιο. Από το 1998 διευθύνει τις νομικές υποθέσεις του Υπουργείου Τύπου και ΜΜΕ σε ευρωπαϊκά θέματα. Έργα του είναι: "Το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας" (Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, 1991), "Gerichtskontrolle der parlamentarischen Geschaftsordnungen in Griechenland, Frankreich und der Bundesrepublik Deutschland" (Dunker & Humblot, 1996) "Η ελευθερία της τέχνης" (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2000). Επίσης τα μυθιστορήματα: "Μια ερωτική τραγωδία" (Εκδόσεις Καστανιώτη, 1999), "Ανάμεσα στο μηδέν και το άπειρο" (Εμπειρία Εκδοτική, 2000), "Ένας ξεχασμένος αιώνας" (Εμπειρία Εκδοτική, 2001), "Τόση βροχή για μια απουσία" (Εκδοτικός Οίκος Α.Α. Λιβάνη, 2003).
