Αυτό το βιβλίο είναι μια βουτιά στην ψυχή των Μαύρων.
Όπως και οι ταινίες μου για τα μπλουζ. Τα μπλουζ δεν είναι μόνο μουσική και τραγούδι. Είναι ένα ποτάμι ζωής πρώην σκλάβων που ξεκινάει από τον αμερικανικό Νότο και καταλήγει στα γκέτο του αμερικανικού Βορρά. Αυτό το βιβλίο είναι μια καθημερινή ιστορία, απ' αυτές που τραγουδάνε οι μπλούζμεν ψιθυρίζοντας, αναστενάζοντας ή ουρλιάζοντας. Ανάμεσα απ' τα δόντια ή με σφιγμένα δόντια. Τα μπλουζ, η γέννησή τους και η διαδρομή τους, είναι ήδη μια συναρπαστική περιπέτεια. Αλλά το ίδιο συναρπαστική περιπέτεια ήταν το γύρισμά τους. Γιατί δεν είναι τόσο εύκολο να ταξιδέψεις στα βάθη της νέγρικης ψυχής, που δεν αισθάνεται ακόμα την κατάργηση της δουλείας. Αν δεν ήμουν Ευρωπαίος (και όχι λευκός Αμερικανός), δεν θα μπορούσα να μπω στα σπίτια, στα γκέτο και στις φυλακές μιας ταλαιπωρημένης κοινότητας πο ζει στο περιθώριο του άστεως και αυτό τραγουδάει...
Αυτό το βιβλίο μάς πηγαίνει στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης, στο Σικάγο, στο Σαν Φρανσίσκο, στο Όκλαντ του Τέξας, στο Μέμφις του Τενεσί, στη Βιρτζίνια, στο Μπατόν Ρουζ και τη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνας, στα γκέτο όπου κυκλοφορούσαμε οπλισμένοι και στις φυλακές του Τέξας και της Νέας Υόρκης όπου μπήκαμε με ψεύτικες άδειες.
Από τους θρυλικούς Βαμβακάρηδες και Τσιτσάνηδες των μπλουζ που γνώρισα, μόνο δύο τραγουδάνε ακόμα. Οι άλλοι δεν ζούνε πια. Όπως δεν ζει πια το Δέλτα του Μισισιπή, η πατρίδα όλων του, που το ξερίζωσαν οι τελευταίοι τυφώνες μαζί με τη Νέα Ορλεάνη. Σε αυτούς αφιερώνονται οι σελίδες αυτές.
Ο Ροβήρος Μανθούλης σπούδασε αρχικά Πολιτικές Επιστήμες στην Πάντειο, έπειτα Κινηματογράφο και Θέατρο στο Πανεπιστήμιο Σύρακιουζ της Νέας Υόρκης. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 συνεργά-στηκε με το ΕΪΡ στη μετάφραση και τη διασκευή έργων του αμερικάνικου δραματολογίου για το "Θέατρο της Τετάρτης". Από το 1956 και για μια δεκαετία περίπου ήταν καθηγητής και Διευθυντής Σπουδών στις Σχολές Κινηματογράφου Ιωαννίδη και Σταυράκου. Το 1957 προσελήφθη στο Υπουργείο Τύπου με σκοπό την οργάνωση Τμήματος Ντοκιμαντέρ. Το 1958 με πρωτοβουλία του ίδρυσε μαζί με τους Ηρακλή Παπαδάκη, Ρούσο Κούνδουρο, Φώτη Μεσθεναίο, Γιάννη Μπακογιαννόπουλο την Ομάδα των 5, ένα κίνημα του δημιουργικού ντοκιμαντέρ στον ελληνικό χώρο. Τον ίδιο χρόνο ανέβασε το θεατρικό έργο του Ουίλιαμ Σαρόγιαν "Η καρδιά μου εκεί πάνω στα ψηλά" στο Θέατρο Αθηνών και στο Φεστιβάλ της Λευκάδας. Συνεργάστηκε με το περιοδικό "Κινηματογράφος - Θέατρο", που διηύθυνε ο Γιάννης Μπακογιαννόπουλος. Δραστηριοποιήθηκε για την ανάπτυξη των κινηματογραφικών λεσχών στην Ελλάδα. Ως Γενικός Διευθυντής Προγράμματος της Ελληνικής Τηλεόρασης ανέλαβε τη μετατροπή του σε ΕΡΤ (1975) και της ΥΕΝΕΔ σε ΕΡΤ2 (1982). Έχει σκηνοθετήσει τις βραβευμένες ταινίες "Πρόσωπο με Πρόσωπο", "Ψηλά το χέρια", "Χίτλερ", "Μπλουζ με σφιγμένο δόντια", 'Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος" και την ελληνογαλλική συμπαραγωγή "Lilly' s Story" (Φεστιβάλ Βενετίας). Η πρώτη του συνεργασία με τη Γαλλική Τηλεόραση ήταν ως διευθυντής και βασικός σκηνοθέτης της σειράς ντοκιμαντέρ με τίτλο "Στην αφίσα του κόσμου", η οποία το 1969 βραβεύτηκε από την Ένωση των Γάλλων Κριτικών ως Η Καλύτερη Εκπομπή της Γαλλικής Τηλεόρασης. Για την Ευρωπαϊκή Τηλεόραση έχει γυρίσει 90 κοινωνιολογικά ντοκιμαντέρ, ταινίες μεγάλου μήκους, μιούζικαλ και την τηλεοπτική διασκευή των "Ακυβέρνητων πολιτειών" του Στρατή Τσίρκα, που είχε 50 αναμεταδόσεις από τη Γαλλική Τηλεόραση. Υπήρξε πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας στο Παρίσι (1991 -2001 ).Έχει τιμηθεί για το σύνολο του έργου του στη Γαλλία με το Μετάλλιο της Πόλεως των Παρισίων. Έχει μεταφράσει στα γαλλικά τον "Κύκλωπα" του Ευριπίδη και τα έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη "Αυτός και το παντελόνι του", Οδυσσέα γύρισε σπίτι" για την Ελληνική Τριλογία: Ulysse, trios fois Ulysse (με συνεργασία, στους γαλλικούς διάλογους, της Ρεζίν Ασίλ-Φουλντ και της Εβλίν Γκιουιμαρά). Την "Τριλογία" σκηνοθέτησε και παρουσίασε στο Θέατρο La Main d' Or στο Παρίσι. Επίσης μετέφρασε στα γαλλικά (με τη συνδρομή της ηθοποιού Εβλίν Γκιουιμαρά) και σκηνοθέτησε για το Φεστιβάλ της Αβινιόν την "Κοινή λογική" του Γιώργου Μανιώτη.
Μη Διαθέσιμο
