Λένε πως, κάποτε από τον φόβο των ανθρώπων για όσα βίωναν και δεν µπορούσαν να εξηγήσουν, γεννήθηκαν ιστορίες και µύθοι, που µεταµορφώθηκαν σε πουλιά και πέταξαν από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό. Και µπήκαν, λέει, κρυφά στα σπίτια των ανθρώπων και κάθισαν επάνω στα χείλη τους. Και τότε οι άνθρωποι άρχισαν να λαλούν πράγµατα ανείπωτα...
Και γέµισαν οι λίµνες και τα βουνά µε ξωθιές και χαµοδράκια. Τα πηγάδια και οι βρύσες στοίχειωσαν, και οι γριές στα σταυροδρόµια έψελναν ανάποδα τις προσευχές. Νεκροί επέστρεψαν στο γέµισµα του φεγγαριού και οι αλαφροΐσκιωτοι δεν βρήκαν πουθενά τη γιατρειά τους.
Πού να πάς και πού να σταθείς. Μικροί διάβολοι ξετρύπωναν από παντού και τα στοιχειά στα γιοφύρια ζητούσαν θυσίες. Βλάφτηκαν παιδιά, βλάφτηκαν λεχώνες. Στα ξέφωτα µάγισσες χόρευαν και έσπερναν κατάρες. Και ο απήγανος φύτρωσε στις αυλές και στις τενεκεδένιες γλάστρες και η φλόγα από το εικονοστάσι έκαιγε ως το πρωί...
Η Σωτηρία Ιωαννίδου γεννήθηκε σε ένα χωριό της Κοζάνης. Η αγάπη της για κάθε τι παράξενο και φανταστικό, αναπτύχθηκε μέσα από τις ατέλειωτες ώρες που περνούσε μικρή στο δάσος. Από τα ταξίδια που έκανε και τις ιστορίες που άκουγε από τον πατέρα της, για το παραμυθένιο χωριό του στο Παρανέστι. Έτσι άρχισε να πλάθει τις δικές της ιστορίες...
Παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής στο εργαστήρι "Imaginarium" και μαθήματα αφήγησης παραμυθιού. Διηγήματά της διακρίθηκαν σε πανελλήνιους διαγωνισμούς ενώ έχει συμμετάσχει σε δυο ανθολογίες διηγημάτων. Η Flash Fiction ιστορία της με τίτλο "Από την Ταράτσα", φιλοτεχνήθηκε και παρουσιάστηκε σε εικαστική έκθεση του Street Art Festival Thessalonikis.
Ζει και εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια στη συμπρωτεύουσα. Είναι dj και χοροδιδάσκαλος. Ασχολήθηκε στο παρελθόν με τη ζωγραφική, τη στιχουργική και το ραδιόφωνο.
Αγαπά πολύ τα ταξίδια, τα δάση, τα ποτάμια και ότι έχει να κάνει με την λαϊκή μας παράδοση.
