Είναι το εικοστό έβδομο βιβλίο του Δασκάλου Νικολάου Α. Μαργιωρή. Πρωτοεκδόθηκε το 1991.
Στις σελίδες του ξετυλίγεται -μέσα και από πολλά χωρία της Βίβλου- ένας καινούργιος κόσμος που είναι κατά κανόνα άγνωστος στο μέσο άνθρωπο και περιγράφεται από έναν συνάνθρωπό μας ο οποίος τον έχει γνωρίσει τόσο καλά όσο εμείς τον κόσμο μας που ζούμε.
Αυτός ο άλλος κόσμος -όπως περιγράφεται- είναι περίεργα συνενωμένος και δεν υπάρχει κάτι το αποκομμένο από το σύνολό του, έστω κι αν αυτό το κάτι, διαφέρει στη συμπεριφορά του από το ολοκληρωμένο σύνολο, που σ’ αυτό ανήκει.
Πρόκειται για τον τεταρτοδιάστατο ή σωστότερα τον πολυδιάστατο άλλο κόσμο, όπου εκεί δεν ισχύουν οι νόμοι της έλξης, της βαρύτητας και του διαχωρισμού του τόπου και του χρόνου, της αιτίας και του αποτελέσματος, της γέννησης και του θανάτου, της σύνθεσης και της αποσύνθεσης, της πείνας και της δίψας, της νύχτας και της μέρας, του καλού και του κακού, του μαύρου και του άσπρου, του ήμερου και του άγριου, του παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος κ.λ.π.
Εκεί η ύλη είναι ανύπαρκτη και στην ανύπαρκτη θέση της, βρίσκεται η Πνευματική Πανυπαρξία, που η ολοφωτεινότητά Της και η φωταύγειά Της και η συγκλονιστική ηχοβολία Της, που είναι Θεία Μελωδία, λαμπροχρωματίζει τα πάντα και μέσα στις φωτολάμψεις Της, της Πανπνευματικότητας, διακρίνονται μόνον από τα όμοια υπάρχοντα πνευματοόντα, αρμονικές αιθέριες σιλουέτες, που το εκδήλωμά τους σαν τέλεια όντα, λιγώνει και κατακαίει τις αδελφικές άλλες οντότητες, από το Αιώνιο Θείο και απροσμέτρητο Κάλλος.
Γήινοι νόμοι δεν υπάρχουν και δεν νοούνται και είναι άγνωστοι και περιττοί μέσα στη Θεία Αρμονία και την Υπέρτατη Τελειότητα, που ο Θεός εκεί παρίσταται, άπειρη και αφάνταστη σε Δύναμη και Φωτοχρώματα ευλογώντας, σαν Θεία Φλόγα και σαν Ανέσπερο Φως, τα παιδιά του Φωτός.
Σ’ αυτόν τον κόσμο της τέλειας Ομορφιάς και της ασύλληπτης Αρμονίας, σκοπεύει ο ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ, να οδηγήσει το αιώνιο εγώ του, την πνευματοψυχή του, που μοιάζει με την ουσία της, την Πνευματική Ουσία του κόσμου μας. Ακόμα ο Μυστικισμός ζητάει να αξιωθεί όχι μόνο να οδηγήσει ως εκεί την πνευματοψυχή, αλλά και να αξιωθεί να βοηθήσει την επανερχόμενη πνευματοψυχή στο σώμα της, να μεταδώσει στον ταλαίπωρο ανθρωπονού τα Θεία Κάλλη που γνώρισε και έζησε πέραν των τριών ενδιάμεσων κόσμων που διάβηκε, εκεί στη Βασιλεία του Πατέρα και Θεού μας.
Αναλύεται ο προχριστιανικός μυστικισμός, ο χριστιανικός μυστικισμός, καθώς και ο ινδικός μυστικισμός και οι διαφοροποιήσεις του με τον χριστιανικό. Ιδιαίτερες λεπτομέρειες παρέχονται για τον χριστοκεντρικό και χριστοκρατικό μυστικισμό.
Όλα τα παραπάνω βγαίνουν από την ατσαλένια πίστη του συγγράψαντα αλλά και την εμπράγματη αντίληψή του, για την αληθινότητα του Μυστικισμού τον οποίο διακονεί από πολύ μικρή ηλικία και εκφράζουν την προσωπική και ατομική Μυστική Ζωή Του.
Ο σύγχρονος φιλόσοφος και πνευματικός δάσκαλος Νικόλαος Ν. Μαργιωρής (1913-1993) υπήρξε μία σύγχρονη πνευματική μορφή.
Δίδαξε ακατάπαυστα επί σειρά δεκαετιών ενώ συνέγραψε πλείστα μεταφυσικά και πρακτικά συγγράμματα μεταξύ των οποίων: "Γένεση και θάνατος των κόσμων", "Μεταθανάτια ζωή", "Χριστοκεντρικός και χριστοκρατικός μυστικισμός", "Πατάτιος ο ταπεινός", "Η θειουργία διδάσκει τον αιώνιο δρόμο της ψυχής", "Δίτομη μεταφυσική εγκυκλοπαίδεια", "Μυστική διδασκαλία" (τρεις τόμοι), "Δραβίδες οι πρόγονοι των Ελλήνων", "Πυθαγόρεια Αριθμοσοφία", "Αποσυμβολισμός της ελληνικής μυθολογίας", κ.ά.
