Έχουν περάσει ενενήντα δύο ώρες από την τελευταία φορά που είπα ψέματα. Πρίν από αυτό, ήμουν κάτι σαν ειδικός του ψέματος, αλλά όλα άλλαξαν όταν πάτησα το πόδι μου μέσα στην μοναδική μηχανή της αλήθειας στον κόσμο. Τώρα δεν μπορώ να πω ούτε ένα τόσο δα ψεματάκι.
Αυτό είναι αρκετά άσχημο σε μια κανονική σχολική μέρα, αλλά σήμερα πηγαίνουμε εκδρομή στο λούνα παρκ και με έχουν βάλει με τον Γουέην παριστάνω -πως-είμαι-καλός-αλλά-στην-πραγματικότητα-είμαι-ένας-βίαιος-ψυχοπαθής Λώσον.
ΓΚΑΧ! ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΖΗΣΩ;
