Για πολλά χρόνια η ζωή του Νίκου Ζαχαριάδη, του μακροβιότερου και του μοναδικού αρχηγού του ΚΚΕ, ο οποίος επί 25 ολόκληρα χρόνια καθοδήγησε – σε εποχή μεγάλων ιστορικών συγκυριών – το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα, υπήρξε ένα «ταμπού». Τόσο για τους οπαδούς του, όσο και για τους αντιπάλους του. Υπήρχε ένας μύθος γύρω από το πρόσωπό του, μέχρι ενός σημείου ευεξήγητος και υποβολιμιαίος, που δεν μπορούσε να διαπεραστεί. Σε πολλά τμήματά του αυτός ο μύθος τελικά έσπασε, οπότε αποκαλύφθηκαν πολλά για τη δράση του, για τις σκέψεις, για την προσωπικότητά του. Η ανθρώπινη διάστασή του έγινε πιο προσιτή με τις μαρτυρίες που εκ των υστέρων κατατέθηκαν. Πάνε πολλά χρόνια που έχει γκρεμιστεί εκείνος ο θρύλος του σχετικά νεαρού Έλληνα «πατερούλη», κατ’ εικόνα και ομοίωση του πρεσβύτερου Στάλιν. Η αίγλη του ηγέτη Ζαχαριάδη στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια άγγιζε πολλούς και όχι μόνο τους κομματικούς οπαδούς του. Αλλά το αξιοσημείωτο είναι ότι η απογύμνωση δεν έγινε από τους φανατικούς αντιπάλους του, αλλά από ανθρώπους που κάποτε τον είχαν πιστέψει και τον είχαν ακολουθήσει τυφλά. Δεν μπορεί κανείς να του αφαιρέσει χαρίσματα και ικανότητες που πράγματι είχε, αλλά και δεν δικαιούται να εξαλείψει τις αδυναμίες και τα ελαττώματά του. Δεν υπήρξε πολιτικός ηγέτης με τα συμβατικά κριτήρια. Ήταν ένας κομματικός ηγέτης – και μάλιστα απαρασάλευτος, σταθερός έως μονολιθικός. Η κυριότερη εμμονή του ήταν μία: Έκρυβε τον άνθρωπο Ζαχαριάδη, για να προβάλλει τον ηγέτη Ζαχαριάδη. Ήταν ένας τύπος κλασικά αυτοκαταστροφικός. Ένας άνθρωπος που μετάλλαζε τα κέρδη σε ζημίες και τις νίκες σε ήττες…
Ο Δημοσθένης Κούκουνας είναι δημοσιογράφος και ιστορικός συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1950 στην Πάτρα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει οικονομικά στην Αγγλία, αλλά από νεαρή ηλικία δραστηριοποιήθηκε στη συγγραφή βιβλίων, τη δημοσιογραφία και γενικά τον εκδοτικό χώρο. Στη δημοσιογραφία εργάστηκε αρχικά στο οικονομικό και αργότερα στο πολιτικό ρεπορτάζ σε ημερήσιες αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε αρχισυντάκτης διαφόρων εφημερίδων και διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας "Ελεύθερος", που ίδρυσε ο ίδιος το 1986 με εκδότη τον Ιω. Μάστορα. Υπήρξε επίσης εκδότης-διευθυντής του "Νεολόγου Πατρών" και στα τελευταία χρόνια διευθύνει τα περιοδικά "Λαβύρινθος", "Τότε" και άλλα ιστορικά περιοδικά, καθώς και την εκδοτική εταιρία "Μέτρον". Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων, κυρίως ιστορικών και βιογραφικών, μεταξύ των οποίων: "Η γερμανική εισβολή και η συνθηκολόγηση", "Η είσοδος των Γερμανών στην Αθήνα", "Η Μάχη της Κρήτης", "Έλληνες Πολιτικοί", "Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός", "Άρης Βελουχιώτης, ο αμφιλεγόμενος πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ", "Νίκος Ζαχαριάδης" κ.ά. Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την Ιστορία της Κατοχής και πρόσφατα (2009) κυκλοφόρησαν τα βιβλία του "Οι Γερμανοί στην Ελλάδα", "Η Κατοχή στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη", "Η πρώτη κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου", "Η Κρήτη υπό Κατοχή" , "Η γερμανική και ιταλική κατασκοπεία" και "Οι Ιταλοί στην Ελλάδα". Συγγραφέας πολλών άρθρων ιστορικού περιεχομένου σε εφημερίδες, περιοδικά, συλλογικές εκδόσεις και πρακτικά συνεδρίων. Παράλληλα με το ιστορικό του έργο, από το 1992 είναι διευθυντής των ελληνικών βιογραφικών εκδόσεων "Who's Who". Με την κόρη του Νατάσα Κούκουνα εξέδωσαν την τρίτομη "Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας" (2011), ενώ στη συνέχεια διευθύνουν την αγγλόγλωσση έκδοση "Τhe European Who's Who".
