Η κρίση μαίνεται. Η ελληνική κοινωνία έχει πολλαπλά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα. Η μεγαλειώδης αρχαιοελληνική παράδοσή μας διαδόθηκε σε ξένους, εξελίχθηκε επιτυχώς, ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες τους, και επανέκαμψε σε μας, σχεδόν αγνώριστη, μετά την απελευθέρωσή μας, χωρίς να ταιριάζει πια στα δικά μας χαρακτηριστικά. Υποστηρίζεται εδώ ότι πρέπει να επανέλθουμε στη συνέχεια της παιδείας των προγόνων μας. Η συζήτηση γίνεται στη βάση κάποιων αρχών με αρκετή πρωτοτυπία, όπως είναι το τρισυπόστατο της ύπαρξής μας, η εξέλιξη κατά τους νόμους των ταλαντωτών και η κατανόηση της Ψυχολογίας στη βάση της Φυσιολογίας των εξαρτημένων αντανακλαστικών. Σ΄ αυτά τα πλαίσια, η κληρονομιά των μεγάλων προγόνων μας, του Προμηθέα, του Εμπεδοκλή, του Ηράκλειτου, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη και πολλών άλλων, καθώς και της διδασκαλίας του Ιησού, υποστηρίζεται ότι μπορούν να μας κάνουν να δούμε λίγο φως στο βάθος του τούνελ.
Ο Δημήτρης Αντ. Σιδερής είναι ομότιμος καθηγητής καρδιολογίας. Γεννήθηκε το 1936 στη Σύρο όπου και τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο με άριστα. Εγγράφηκε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών μετά από εξετάσεις και έλαβε υποτροφία από το ΙΚΥ. Ειδικεύτηκε στην παθολογία και την καρδιολογία στη θεραπευτική κλινική της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετεκπαιδεύτηκε για 4 χρόνια στην Αγγλία. Ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα στη θεραπευτική κλινική και έφθασε ως το βαθμό του αναπληρωτή καθηγητή. Το 1992 εκλέχθηκε καθηγητής καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, όπου και πέρασε το υπόλοιπο της πανεπιστημιακής του δραστηριότητας ως τη συνταξιοδότησή του το 2004. Ως καρδιολόγος, ασχολήθηκε με όλο το φάσμα των επεμβατικών και μη διαγνωστικών και θεραπευτικών πράξεων της καρδιολογίας. Ως ερευνητής έχει περί τις 150 διεθνείς δημοσιεύσεις και διπλάσιο αριθμό ελληνικών. Η έρευνά του, κλινική και πειραματική, χαρακτηρίζεται από μεγάλη πρωτοτυπία, με ιδέες που βρήκαν συχνά την εφαρμογή τους πολλά έτη μετά τη δημοσίευση τους. Ιδιαίτερα ασχολήθηκε ερευνητικά με τις καρδιακές αρρυθμίες. Πολύ γόνιμη υπήρξε η θεώρηση του καρδιακού ρυθμού και των διαταραχών του ως εκδήλωση ταλαντωτών. Ως εκπαιδευτής έχει θεωρηθεί ως ένας από τους καλύτερους δασκάλους, ικανός να απλοποιεί και να κάνει έτσι κατανοητά τα πιο πολύπλοκα θέματα, ενώ δημοσίευσε σε διεθνή περιοδικά πολλές ερευνητικές εργασίες πάνω στην ιατρική εκπαίδευση. Πέρα από την καθαρά ιατρική, ιδιαίτερα καρδιολογική, έρευνα που έχει διεξαγάγει, έχει ασχοληθεί έντονα ερευνητικά και πρακτικά με την ιατρική εκπαίδευση, αλλά και με την Ελληνική γλώσσα, ιδιαίτερα τη γλώσσα της ιατρικής.
Είναι πολυγραφότατος έχοντας δημοσιεύσει πάνω από 150 επιστημονικές εργασίες στο διεθνή ιατρικό τύπο και πολυάριθμες Ελληνικές. Εξέδωσε ποικίλα ιατρικά βιβλία, αλλά και περι-ιατρικά, όπως για την ιατρική έρευνα, το Λεξικό Καρδιολογικών Όρων και Ανάλεκτα από τις ομιλίες του για δεοντολογικά, κοινωνικά, οικονομικά κ.λπ. θέματα περί την ιατρική. Πέρα από κάποια διηγήματα που έχει δημοσιεύσει σε περιοδικά περιορισμένου κοινού, μη ιατρικά βιβλία που έχει γράψει είναι μια συλλογή Μικρών Ιστοριών για παιδιά 7-97 ετών, καθώς και το "Απλά" που πραγματεύεται ένα ευρύ φάσμα Γνώσης, αρχίζοντας από τη δημιουργία του κόσμου ως την προβολή μιας πολιτικής Ουτοπίας. Κεντρικό στοιχείο σ΄ εκείνη την πορεία των 475 σελίδων ήταν η ερμηνεία φυσικών, βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών προβλημάτων με βάση την ταλάντωση χάλασης.
