Η μελέτη των πέντε ναών των μέσων του 19ου αιώνα που παρουσιάζονται εδώ, του Αγίου Αθανασίου (1834), του Σωτήρα Χριστού (1846) και της Παναγίας (1843) στο Διδυμότειχο, του Αγίου Αθανασίου (1840) και του Αγίου Γεωργίου (1854) στο Σουφλί, είχε αρχίσει από τη Λουίζα Συνδίκα-Λαούρδα και συνεχίστηκε, μετά το 1990, από την υπογράφουσα. Η Λ. Λαούρδα είχε ασχοληθεί με τους δύο πρώτους ναούς του Διδυμοτείχου, δηλ. τον Άγιο Αθανάσιο και τον Σωτήρα Χριστό και είχε συγκεντρώσει γενική βιβλιογραφία για το Διδυμότειχο και το Σουφλί. Συνεχίζοντας τη δουλειά της Λ. Λαούρδα βρισκόμουν σε συνεχή διάλογο με τα αχνάρια της σκέψης μιας κυρίας που ποτέ δεν έτυχε να συναντήσω, αλλά γνώρισα μόνο τον γραφικό της χαρακτήρα και θαύμασα την επιμονή της στην αναζήτηση κάθε λεπτομέρειας, στην ακούραστη προσπάθειά της για ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Αν εκείνη είχε ολοκληρώσει την έρευνα και τη συγγραφή των ναών του Διδυμοτείχου και του Σουφλίου, θα τα είχε καταφέρει ίσως καλύτερα από μένα. [...].
(Ευθυμία Γεωργιάδου-Κούντουρα)
Η Λουίζα Συνδίκα - Λαούρδα (1913-1991) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές βυζαντινής ιστορίας και τέχνης στη Σορβόνη. Το 1951 αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε ως βοηθός στην έδρα Βυζαντινής Τέχνης και Αρχαιολογίας της ίδιας σχολής (1951-1960) και ως επιστημονική συνεργάτις του ΙΜΧΑ (1971-1980). Δίδαξε κατά διαστήματα στη μέση εκπαίδευση καθώς και στο Πανεπιστήμιο Wisconsin στο Madison (Η.Π.Α.) Ασχολήθηκε κυρίως με θέματα μεταβυζαντινής ζωγραφικής.
