Η σύγχρονη εποχή στην οποία ζούμε είναι, περισσότερο από κάθε άλλη στην ιστορία της ανθρωπότητας, εποχή της κοινωνικής αποξένωσης. Της απομόνωσης. Της γειτονιάς στην οποία δεν έχεις χτυπήσει ποτέ το κουδούνι του διπλανού σπιτιού. Της πολυκατοικίας στην οποία ο καθένας κλείνεται στο δωμάτιό του και δεν γνωρίζει ποιοι μένουν στον ίδιο όροφο με εκείνον.
Τα ναρκωτικά εξακολουθούν να είναι μια παγκόσμια διαχρονική μάστιγα με τις ίδιες κάθε φορά ολέθριες συνέπειες, για εκείνον που αποπροσανατολίζεται και παίρνει το λάθος μονοπάτι. Το μονοπάτι από το οποίο χρειάζεται διπλάσιος αγώνας για να καταφέρει να επιστρέψει σώος και αβλαβής στην κοινωνία των ενεργών πολιτών.
Μέσα στο δυσχερές αυτό πλαίσιο, όλοι εμείς στον ΟΚΑΝΑ υποχρεούμεθα να προσθέσουμε έστω και ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο, για όλους εκείνους τους συνανθρώπους μας που δυστυχώς έχουν μπει στον ψεύτικο κόσμο της χρήσης ναρκωτικών ουσιών.
Ζώντας από κοντά την καθημερινή αγωνία, το άγχος και τα αδιέξοδα αυτών των συνανθρώπων μας, αισθάνομαι την ανάγκη να αγκαλιάσω κάθε προσπάθεια που γίνεται για να ανακουφιστούν οι συμπολίτες μας αυτοί.
Κάθε φωνή μετράει. Κάθε άποψη προσθέτει. Κάθε πρωτοβουλία μας φέρνει πιο κοντά σε άλλη μια κερδισμένη ψυχή.
Μια τέτοια προσπάθεια είναι και το συγγραφικό εγχείρημα του καταξιωμένου κοινωνιολόγου & εγκληματολόγου κ. Αναστάσιου Ρούσση, με θέμα : "Ναρκωτικά: Θεραπεία, Θεραπευτικά μοντέλα, Θεραπευτικές κοινότητες".
Ο κ. Αναστάσιος Ρούσσης, με την εμπειρία αρκετών ετών και έχοντας ασχοληθεί επισταμένως και μετ' επιμονής με το πρόβλημα των ναρκωτικών, προσεγγίζει το ζήτημα σφαιρικά και με λεπτομέρειες. Καταγράφει την ιστορική εξέλιξη της μάστιγας των ναρκωτικών, καθώς και τις προσπάθειες που έγιναν για να βρεθούν θεραπείες.
Αποτέλεσμα της δουλειάς αυτής είναι το παρόν βιβλίο, που οφείλουμε να έχουμε στην προθήκη της κοινωνικής πρωτοπορίας. Και να ανατρέχουμε συχνά στο περιεχόμενο του.
Ευχή μου είναι να διαμορφωθούν οι συνθήκες εκείνες που θα μας επιτρέψουν να έχουμε, συνολικά ως κοινωνία, αποτελεσματικότερη πρόληψη της νόσου των ναρκωτικών, ώστε να μην χρειάζεται να δίνουμε εκ των υστέρων αγώνα ζωής για την απεξάρτηση και τη θεραπεία.
Σε αυτή τη ζωή, πρέπει να προχωρούμε όλοι μαζί ως κοινωνία. Χωρίς αποκλεισμένους. Χωρίς απομονωμένους, χωρίς εγκαταλελειμμένους.
Γεώργιος Φωτεινόπουλος, Πρόεδρος Οργανισμού Κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ), Αθήνα, Απρίλιος 2009
Ο Αναστάσιος Γ. Ρούσσης είναι Κοινωνιολόγος, Διδάκτορας του Τμήματος Κοινωνιολογίας (Τομέας Εγκληματολογίας) του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου Εγκληματολογικών Σπουδών του Τμήματος Κοινωνιολογίας (Τομέας Εγκληματολογίας) Παντείου Πανεπιστημίου και μεταπτυχιακού τίτλου του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (Β΄ Ευρωπαϊκής Έδρας Jean Monnet) του Τμήματος Πολιτικών και Διεθνών Σπουδών του ιδίου Πανεπιστημίου.
Είναι μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Κοινωνιολόγων, καθώς και του Συλλόγου Ελλήνων Εγκληματολόγων. Έχει παρακολουθήσει και συμμετάσχει ως εισηγητής σε πλήθος κοινωνιολογικών και εγκληματολογικά σεμιναρίων και συνεδρίων.
Συμμετέχει ως αρθρογράφος σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά, όπως Παιδαγωγικό Βήμα Αιγαίου, Το Βήμα των Κοινωνικών Επιστημών, Ποινική Δικαιοσύνη - Νομοθεσία και Νομολογία - Θεωρία και Πράξη, Κοινωνική Εργασία, Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών - Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, Δελτίο Εκπαιδευτικής Αρθρογραφίας - Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, Ευρωπαϊκή ΄Έκφραση, Προσανατολισμοί, Ελληνική Βιβλιογραφία για τα Ναρκωτικά και το Αλκοόλ - Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής, Πρόσωπο, Κοχλίας, Media & Έγκλημα, Στρατιωτική Επιθεώρηση, Γονείς ακούστε μας !-Το περιοδικό των εφήβων του ΚΕΝΘΕΑ, καθώς και στον ημερήσιο τοπικό και αθηναϊκό Τύπο. Επίσης, έχει συμμετάσχει κατά καιρούς σε πλήθος τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών κοινωνιολογικού και εγκληματολογικού περιεχομένου ως ειδικός επιστήμων.
Έχει συγγράψει τα βιβλία "Η Ρύπανση του Περιβάλλοντος ως ιστορικό αποτέλεσμα του Ανταγωνισμού" (2002), εκδ. Ψύχαλου, "Ναρκωτικά και Ανήλικοι. Χρήση και κατάχρηση ψυχοτρόπων ουσιών από μαθητές Μέσης Εκπαίδευσης. Η περίπτωση της νήσου Λέσβου" (2005), Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, "Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και σύγχρονα προβλήματα" (2006), εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, "Ναρκωτικά και Ανήλικοι. Ο ρόλος της Οικογένειας" (2007), εκδ. Γρηγόρη, καθώς και δεκάδες άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σχετικά με τις όψεις του φαινομένου της χρήσης νομίμων και παρανόμων ψυχοδραστικών ουσιών από τους ανηλίκους, του κοινωνικού ελέγχου τους και της παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς των νέων γενικότερα.
Από το 2003 εργάζεται ως στέλεχος πρόληψης του Οργανισμού Κατά Των Ναρκωτικών (Ο.ΚΑ.ΝΑ.) στο Κέντρο Πρόληψης του Νομού Λέσβου, ενώ από το 2004 ασχολείται επαγγελματικά με την Οικογενειακή Συμβουλευτική.
