Οι ανθρώπινες σχέσεις μέσα από ένα κοινωνικό βιβλίο με δυνατά στοιχεία συγκίνησης.
Ο τίτλος του µυθιστορήµατος Νεκρή Ζώνη παίρνει αφορµή από τον χώρο τον οποίο βλέπει από παιδί να εκτείνεται έξω από την πίσω αυλή του σπιτιού του στη Λευκωσία ο Λευτέρης, αφηγητής και κεντρικό πρόσωπο του βιβλίου. Ο τίτλος είναι, όµως, κυρίως αλληγορική δήλωση για τον εσωτερικό κόσµο του Λευτέρη, που είναι ένας κόσµος εγκατάλειψης κι ερηµιάς. Η µητέρα του εγκατέλειψε το σπίτι, όταν εκείνος ήταν περίπου εννιά χρόνων. Ο µικρός προχώρησε στην εφηβεία µπερδεµένος χωρίς να είναι βέβαιος για το τι συνέβη και ποιος από τους γονείς έφερε την ευθύνη για τη λειψή οικογένειά του, ώσπου έκανε µια ανακάλυψη.
Η ανακάλυψή του τον βοήθησε να απωθήσει και να κρύψει το συναίσθηµα της απόρριψης –που τον πλήγωνε και δεν µπορούσε να αντέξει– πίσω από έναν στρεβλό κόσµο που κατασκεύασε. Η στρεβλή αντίληψή του πρώτα για τον πατέρα του κι έπειτα για τον κόσµο διαµόρφωσε ανάλογα τον χαρακτήρα του και µορφοποίησε τις σχέσεις του µε τους ανθρώπους του περίγυρού του, όπως αυτές µε τη Χλόη και τον Βασίλη.
Ένα τυχαίο γεγονός αποδεικνύεται µοιραίο για την πορεία της ζωής του Λευτέρη. Ποιες ήταν οι αλήθειες και ποια τα ψέµατα που τον περιστοίχιζαν; Ποιες συγκρούσεις και ποιες ανατροπές τον περιµένουν άραγε στο τέλος του δρόµου;
