O νεοελληνισµός δεν είναι µια κάποια πραγµατικότητα αφηρηµένη σαν την «ελληνικότητα», την οποία καθένας φαντάζεται και προσδιορίζει εκάστοτε κατά το δοκούν, αλλά είναι µια απτή πραγµατικότητα των ζώντων και δρώντων Ελλήνων της σύγχρονης εποχής µας. Προσδιορίζεται µε την ανάδυση της νεωτερικότητας στην Δύση της Ευρώπης. Χρονολογείται από τον ανθρωπισµό της Αναγέννησης στον 15ο αιώνα και τον διαφωτισµό των Νέων Χρόνων στον 18ο αιώνα.
Νεοελληνισµός είναι η συνάρτηση ελληνισµού και νεωτερικότητας. Κάθε συνάρτηση είναι ενδιαφέρουσα και δύσκολη, όπως είναι άλλωστε η ίδια η ζωή: ωραία και δύσκολη.
Ο νεοελληνισµός είναι η συνισταµένη του ελληνισµού και της νεωτερικότητας. Η φιλοσοφία θεµατογραφεί τον νεοελληνισµό, ακριβώς επειδή είναι µια πραγµατικότητα της ζωής µας.
Το ερώτηµα είναι πώς συναρτάται ο νεοελληνισµός µε την νεωτερικότητα; Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αυτού, επιχειρούµε να σκιαγραφήσουµε κάποιες απαντήσεις στo παραπάνω ερώτηµα και επιδιώκουµε να επιτύχουµε συναντήσεις µε φορείς άλλων, εντελώς αντίθετων απόψεων.
Κάπως έτσι µπορεί ο λόγος να µην καταντά καταθλιπτικός µονόλογος ούτε να εκφυλίζεται σε µανιακό αντίλογο. Ο αυθεντικός διάλογος είναι το καλύτερο αντίδοτο στο µανιοκαταθλιπτικό σύνδροµο των µεταµοντέρνων καιρών µας.
Ο Μάριος Περικλέους Μπέγζος γεννήθηκε το 1951 στην Αθήνα, όπου ολοκλήρωσε την εγκύκλια μόρφωσή του (1963 - 1969). Σπούδασε θεολογία και φιλοσοφία στα πανεπιστήμια Αθηνών (1969 -1973), Γενεύης (1973 - 1974) και Τυβίγκης (1979 - 1981) με υποτροφίες του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.), του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (W.C.C.), της Γερμανικής Κρατικής Υπηρεσίας Μορφωτικών Ανταλλαγών (DAAD) και του Ερευνητικού Ιδρύματος Alexander von Humboldt. Από το 1975 εργάζεται στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ως επιστημονικός βοηθός του Νίκου Νησιώτη τον οποίο διαδέχθηκε μετέπειτα. Αναγορεύτηκε διδάκτορας το 1985 με διατριβή για τη φιλοσοφία της θρησκείας του φυσικού Βέρνερ Χάιζενμπεργκ. Από το 1986 διδάσκει φιλοσοφία της θρησκείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παράλληλα δίνει μαθήματα φιλοσοφίας της θρησκείας στο Πανεπιστήμιο του Μαρβούργου της Γερμανίας (Marburg an der Lahn) κάθε εαρινό εξάμηνο (1991 - 1994) και διδάσκει θρησκειολογικά μαθήματα (φαινομενολογία της θρησκείας, ψυχολογία της θρησκείας) στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει αυτοτελή βιβλία και περί τα εκατόν πενήντα άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, πανεπιστημιακές επετηρίδες και αφιερωματικούς τόμους. Είναι τακτικός συνεργάτης επιστημονικών λεξικών και εγκυκλοπαιδειών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Παιδαγωγική και Ψυχολογική Εγκυκλοπαίδεια, Φιλοσοφικό και Κοινωνιολογικό Λεξικό, Ελληνική Εκπαιδευτική Εγκυκλοπαίδεια της Εκδοτικής Αθηνών, Theologenlexikon κ.ά.) καθώς επίσης είναι μέλος επιστημονικών εταιρειών (Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία, Φιλολογικός Σύλλογος "Παρνασσός" κ.ά.). Το δοκιμιακό του έργο έτυχε διακρίσεων (Βραβείο Π. Φωτέα, 1999, Βραβείο Ελληνικού Κέντρου P.E.N. Club, 2007). Mελετήματά του έχουν μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες (αγγλική, γαλλική, γερμανική, ιταλική, ουγγρική, κινεζική) και έχει εκπονήσει δοκίμια σε αγγλική και γερμανική γλώσσα. Είναι έγγαμος (1979) και πατέρας ενός γιού (1983).
Μη Διαθέσιμο
