Το 1830, όταν υπογράφθηκε, η ανεξαρτησία της Ελλάδος, η "Χώρα" της Αθήνας όπως ονομαζόταν τότε έμοιαζε περισσότερο με αρχαιολογικό πάρκο παρά με πόλη. Με την επιλογή της ως πρωτεύουσας του νέου κράτους σημειώνεται στην πόλη ένας πολιτικός, οικονομικός, πολιτιστικός αλλά και οικοδομικός οργασμός. Εκείνη την περίοδο, χτίστηκαν κτίρια όπως αυτό των Παλαιών Ανακτόρων, του Πανεπιστημίου, της Εθνικής Βιβλιοθήκης και της Ακαδημίας, το Οφθαλμιατρείο, το Πολυτεχνείο, το Μουσείο, η Παλαιά Βουλή, το Ζάπειο και δεκάδες άλλα δημόσια ή ιδιωτικά.
Η Αθήνα, επίσημη πλέον πρωτεύουσα του νέου ελληνικού κράτους από το 1834, φιλοξενεί στους δημόσιους χώρους της και αρκετά υπαίθρια γλυπτά. Χωρίς ποτέ να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα διακόσμησης της πόλης, τα περισσότερα είναι παραγγελίες των φορέων της εξουσίας και των ισχυρών αστών.
"Σήματα" της πόλης και μάρτυρες της ιστορικής διαδρομής του τόπου. Έχοντας ως αποστολή τους να διατηρήσουν την ιστορική μνήμη και να προβάλουν καθιερωμένες αξίες, τα ίδια έχουν αξία πρώτα ιστορική και έπειτα καλλιτεχνική.
