Νερό δε γίνεται

Ανάμεσα στο σχολείο και το φροντιστήριο, στα κουτσουρεμένα όνειρα και τη μικροπαραβατικότητα της συνοικίας, μια πολυσυλλεκτική παρέα εφήβων, κάπου στα δεκαεφτά δεκαοχτώ, σκοντάφτει σε αδιέξοδα, ενώνεται και σκορπίζεται από τα συναισθήματα της νιότης, περιμένει τη μαγική μέρα της ανεξαρτητοποίησης. Μα παραμένει δεμένη σε μια κόκκινη γερή κλωστή… Γιατί το αίμα νερό δε γίνεται. Δεν έχει σημασία αν είναι κοντοί ή ψηλοί. Άσπροι, μαύροι ή καφετιοί. Αν έχουν μακριά μαλλιά ή ξυρισμένο κεφάλι. Δεν έχει σημασία αν ζουν σε δυάρια, τριάρια ή σε πολυτελείς μεζονέτες. Τους ίδιους γονείς έχουν, στα ίδια σπίτια μένουν.